Oto Matka... w nieskończoność

Tam też, na Kalwarii, Chrystus spłacił dług, który przez grzechy zaciągnął rodzaj ludzki i dopełnił wyzwolenia naszego z niewoli szatana. Tam zrodził swój Kościół, który żyje i trwa po wszystkie dni, aż do skończenia świata. Tam również wskazał Chrystus swą szczególną wrażliwość na człowieka, gdy proszącemu łotrowi powiedział: "Dziś jeszcze będziesz ze mną w raju".

Ale to co nas najbardziej wzrusza w dziejach Kalwarii, to pamięć umierającego Chrystusa o swej Matce. Doznał jej macierzyńskiego serca i zapragnął, aby stało się to udziałem wszystkich. Widząc pod Krzyżem umiłowanego swego ucznia Jana, powiedział do niego, wskazując na Maryję: "Oto Matka twoja!", a do Matki swojej, ukazując Jej Jana: "Oto syn Twój". Chciał niejako przez to pouczyć nas wszystkich, abyśmy dostrzegli i Matkę i syna.

Kalwaria związana jest nie tylko z boleściami, z Męką, ze strasznym upokorzeniem Boga- Człowieka, policzonego wśród łotrów. Musimy pamiętać, że On nie przyszedł leczyć zdrowych, ale źle się mających, przyszedł szukać grzeszników i celników. Dlatego ostatnie chwile Jego życia upływają wśród ludzi cierpiących, nieszczęśliwych, biednych, skazanych już przez ten świat na śmierć. Ale Jezus w takiej chwili nie jest sam. On, który doznał miłości wybranej przez Ojca Niebieskiego Matki, Maryi z Nazaret, bardzo pragnął, aby wszyscy ludzie doznali na sobie dobroci Jej macierzyńskiego serca. Dlatego oddając Matce swego umiłowanego ucznia Jana, w jego osobie oddał nas wszystkich. To jest ta radosna chwila Kalwarii.

Maryja spełnia swoje posłannictwo do dziś dnia. Ona wie, że jest Matką. Jest Matką matek, które rodzą i Matką ich dzieci. Jest Matką Kościoła i Matką całej rodziny ludzkiej. Jest Matką… w nieskończoność. I będzie Nią zawsze, nawet wtedy, gdy wszyscy ludzie odlicza się przez Boże miłosierdzie w Królestwie Niebieskim, gdy będziemy widzieli chwałę Maryi, królującej po prawicy swego Syna, Jezusa Chrystusa, jako Królową wszystkich świętych.