Moja Jasna Góra

W ostatnich dniach byłem świadkiem oblężenia Jasnej Góry, które zawsze mnie zadziwia, fascynuje, podnosi na duchu i daje do myślenia. Zresztą każdy, kto w czasie takiego oblężenia wtopi się w tłum pielgrzymów, posłucha ich rozmów, wejdzie do kaplicy cudownego obrazu, spojrzy na twarz Maryi, nie może nie odczuć duchowej wspólnoty Polaków, religijnego wzruszenia i uczestnictwa w głębszym nurcie istnienia.

Wszystko na Jasnej Górze temu pomaga. Najważniejsza jest kaplica z cudownym wizerunkiem, ale przecież liczne muzea, sztuka sakralna, cała architektura, a nawet pejzaż Jasnej Góry wsiąkają w serca dzieci, młodzieży i starszych. Niezwykłym miejscem jest też kaplica, gdzie można się wyspowiadać. Na licznych penitentów czekają, porozkładane na ławkach, książeczki z "Rachunkiem sumienia oparciu o Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego", doskonałe zaprojektowane konfesjonały, z nazwiskami i godzinami dyżurów znanych spowiedników.

Przeżycia z Jasnej Góry zapadają głęboko w serce. Co wieczór można je sobie przypominać dzięki transmisji Apelu Jasnogórskiego przez Telewizję Trwam. Niezwykłą okazję stwarza peregrynacja obrazu Matki Bożej Częstochowskiej w parafiach poszczególnych diecezji. Staje się ona wspólnym dotknięciem niezliczonych intymnych doznań duchowych wielu osób, grup (młodzież maturalna) czy ruchów religijnych. W czasie parafialnej peregrynacji można się religijnie rozliczyć z serdecznej prośby matki, podziękowań człowieka uzdrowionego, nadziei maturzysty, łez wdzięczności za wyzwolenie z takiego czy innego nałogu, tylu natchnień doznanych podczas sierpniowych pielgrzymek.

Praktyczna realizacja tego zamierzenia zależy od wyobraźni, zaangażowania i zdolności organizacyjnych kapłanów i świeckich w parafii. Służyć temu mogą: precyzyjnie zaplanowana tematyka rekolekcji, właściwie przygotowana - chociażby poprzez nabożeństwa pokutne - spowiedź peregrynacyjna, ale także konkursy o historii Jasnej Góry, jej znaczeniu kulturowym, społecznym, a nawet militarnym. Wszystkie filmy i zdjęcia z pobytu w Częstochowie, począwszy od dzieci pierwszokomunijnych, poprzez maturzystów, mogłyby stać się ciekawym materiałem do parafialnych wystaw, wspomnień, konkursów, prezentacji na stronach internetowych.