Koziebrody, 31.08.2015. Nawiedzenie obrazu Matki Bożej Częstochowskiej w parafii św. Jakuba Apostoła ks. Włodzimierz Piętka /Foto Gość Rzeczywiście, od 304 lat istnieje w tym miejscu udokumentowany kult Matki Bożej, zwanej Koziebrodzką. Rozwój pobożności maryjnej był związany z ogłoszeniem Maryi Królową Polski przez króla Jana Kazimierza w 1656 roku. Wtedy też powstało wiele lokalnych ośrodków kultu maryjnego, a jednym z nich były Koziebrody. Obraz czczony w głównym ołtarzu, jak zwracają uwagę historycy sztuki, "jest wierną, choć nie najlepszą XVII-wieczną kopią obrazu częstochowskiego".

Ks. Andrzej Rojewski i ks. Krzysztof Szwejkowski w opracowaniu o dziejach kultu Matki Bożej w Koziebrodach odwołują się do publikacji Fridricha Filochowskiego o polskich sanktuariach z początku XX wieku, gdzie o obrazie z Koziebród napisano: "lubo prostego pędzla, budzi jednak szczególniejszą cześć i poważanie majestatycznym wyrazem rysów. (...) Rysy twarzy są grube i niekształtne, a brak mu wdzięku. Uderza jednak wielką powagą i majestatycznością wzbudzając szacunek i poważanie. Choćby kto nie wiedział, że spieszy tu tyle tysięcy ludzi w różnych przygodach i nieszczęściu, ukorzyć się musi przed tym obrazem".

I rzeczywiście, dowodem wiekowego kultu są liczne wota, sukienka i korony na obrazie, a przede wszystkim tłumy ludzi, którzy w pieszych 13 kompaniach przybywają ze wszystkich okolicznych parafii na odpust Narodzenia NMP. I niezależnie od tego, jaki byłby to dzień tygodnia, co roku są tłumy na odpust Matki Bożej Siewnej.

Do Koziebród ściągali też cenieni architekci, jak Stefan Szyller - autor przebudowy płockiej katedry, oraz poeci - jak ks. Jan Twardowski. Przyjeżdżał tu jako dziecko, aby odwiedzić swojego wuja. Modlił się w kościele, czego ślad pozostał w jednym z jego wierszy.

Wiele o sanktuarium w Koziebrodach powie "Księga próśb i podziękowań". Zbiera ona zapiski, świadectwa i postanowienia pielgrzymów z ostatnich 10 lat, i systematycznie się zapełnia. Na spotkaniu po Mszy św. bp Piotr Libera prosił księży, na zakończenie peregrynacji w dekanacie raciąskim, aby modlili się o duchowe i trwałe owoce nawiedzenia obrazu Matki Bożej w ich parafiach.