Prorocy Oblubieńca

Zdaniem autorów synodalnego dokumentu, współczesne wyzwania stojące przed osobami konsekrowanymi pozostają niezmienne: to wierność charyzmatowi, konsekracja i dążenie do świętości. Czytamy: "Wyzwaniem dla osób konsekrowanych w diecezji jest to, że wielu wiernych zapomina o Chrystusowym wezwaniu: Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski (Mt 5, 48). Życie chrześcijańskie katolików jest osłabiane przez minimalizm, bierność, relatywizm moralny, pogodzenie się z własną słabością, brak zaangażowania w życie Kościoła, przez religijność powierzchowną i wybiórczą. W życiu konsekrowanym, które odzwierciedla sposób życia Chrystusa, najobficiej są obecne dobrodziejstwa Ewangelii i najpełniej urzeczywistnia się cel Kościoła, jakim jest uświęcenie ludzkości (por. VC 32). Dlatego osoby konsekrowane w Kościele płockim winny z przekonaniem, przez słowo oraz osobiste i wspólnotowe świadectwo świętości, budzić w wiernych pragnienie doskonałości, pragnienie nawrócenia i odnowy duchowej (por. VC 39), zalecać dążenie do świętości jako «wysokiej miary» zwyczajnego życia chrześcijańskiego (NMI 31). Procesy laicyzacyjne wpływające na społeczeństwo dotykają jednak także osób poświęconych Bogu. Dotyka je pokusa, by więcej działać niż być, by bardziej niż Boga słuchać ludzi i świata, który nieustannie podsuwa nowe idee i style życia płynące z mentalności i ideologii niezgodnych z nauką Jezusa oraz ze sposobem życia osób zakonnych. Z tego względu powinny one zachować czujność i kierować się rozeznaniem ewangelicznym, unikając zagrożeń zewnętrznych i wewnętrznych oraz powierzchowności i przeciętności w służbie Bożej. Zawsze aktualne pozostają słowa św. Pawła: Nie bierzcie wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe (Rz 12,2). Praktyczną drogą duchowego rozeznawania oraz budzenia w wiernych pragnienia świętości będzie dla osób konsekrowanych w Kościele płockim naśladowanie i szerzenie kultu świętych i błogosławionych, należących do ich zakonów" - czytamy w dokumencie.

Zakonnicy i zakonnice powinni stawać się przewodnikami wiernych na drogach modlitwy i życia duchowego i ukazywać piękno liturgii. Czytamy dalej: "Jeśli osoby poświęcone Bogu będą trwały w więzi miłości z Chrystusem, w modlitwie liturgicznej i osobistej, jeśli będą wierne modlitwie myślnej, kontemplacji i adoracji eucharystycznej oraz innym ćwiczeniom duchowym i praktykom ascetycznym (por. VC 38), będą w stanie być przewodnikami dla wiernych na drogach modlitwy i życia duchowego. (...) Jeśli jednak ludzie nie znajdą we wspólnotach katolickich życiodajnej duchowości chrześcijańskiej, przyjmą – czasem brzmiące bardzo przekonująco – propozycje innych religii, sekt, propozycje duchowości bez Boga. Jak zatem na pragnienie Boga i modlitwy powinny odpowiedzieć osoby konsekrowane? Na pierwszym miejscu przez godne, pobożne i piękne celebrowanie codziennej i świątecznej Liturgii Eucharystii i Liturgii Godzin. Piękno i moc liturgii celebrowanej przez wspólnoty osób konsekrowanych w Kościele płockim, wsparte przez katechezę mistagogiczną, winny promieniować na mieszkańców Mazowsza północnego i pociągać ich do głębszej relacji osobistej z Jezusem".