"Zgodnie z zachętą Jana Pawła II, wspólnoty zakonne w diecezji powinny uczyć wiernych sztuki modlitwy" - czytamy w dokumencie. "Idąc za przykładem Matki Bożej oraz swoich założycieli i świętych, wspólnoty zakonne winny wskazywać drogę do głębszej więzi z Bogiem przez adorację, modlitwę prośby, modlitwę wstawienniczą, dziękczynienie i uwielbienie; modlitwę ustną, rozmyślanie i kontemplację (por. KKK 2626-2643, 2700-2719). Wiernych, często ulegających w modlitwie pewnemu aktywizmowi, należy uczyć milczenia przez Panem, posłuszeństwa Duchowi Świętemu, modlitwy serca, szukania oblicza Chrystusa i uważnego słuchania Jego słowa. Sposobem wypełnienia tego zadania jest organizowanie – w wierności nauce katolickiej oraz zgodnie z własnym charyzmatem i szkołą duchowości – szkół modlitwy, ćwiczeń duchownych, dni skupienia i rekolekcji dla różnych grup wiernych, głoszenie kazań i konferencji o modlitwie oraz podejmowanie kierownictwa duchowego (por. VC 39). Podstawową szkołą modlitwy pozostanie udział wiernych w liturgii celebrowanej w zakonnych kościołach i kaplicach. Osoby konsekrowane, których charyzmat wziął początek ze słuchania słowa Bożego, winny dbać o to, by ich wspólnoty uczyły lud Boży czytania Pisma, rozumienia go według Ducha Świętego w Kościele i wypełniania w swoim życiu. Dlatego we wspólnotach życia konsekrowanego nie może nigdy zabraknąć solidnej formacji do pełnego wiary czytania Biblii".

Wspólnoty zakonne powinny również ukazywać Kościół jako "dom i szkołę komunii" oraz służyć jedności we wspólnocie lokalnej i komunii między wspólnotami w diecezji. "Osoby konsekrowane są też wezwane do komunii między swoimi wspólnotami na terenie diecezji. Wydaje się, że w tej dziedzinie pozostaje wiele do zrobienia" - zauważono w dokumencie. "Kościół oczekuje od zakonników wielkodusznej współpracy ze wspólnotą diecezjalną na miarę ich sił i zgodnie z ich charyzmatami, oczekuje działania w pełnej komunii z biskupem na polu ewangelizacji i katechezy oraz życia parafialnego".

Synod pochyla się również nad niepokojącym zjawiskiem spadku powołań do zakonów, zwłaszcza żeńskich. "Zmniejsza się liczba domów i liczebność wspólnot zakonnych, osoby konsekrowane starzeją się, są czasami przeciążone obowiązkami, a w prowadzonych przez siebie dziełach muszą zatrudniać więcej osób świeckich. Konieczna jest zatem wytrwała modlitwa kapłanów, osób konsekrowanych i świeckich o dar nowych powołań do życia poświęconego Bogu oraz troska kapłanów diecezji o to, by wierni Kościoła płockiego lepiej poznali sens i formy życia konsekrowanego. Należy pamiętać, że jest ono rzeczywistością ukrytą i trudną do zrozumienia dla świata. Kto może pojąć, niech pojmuje! (Mt 19,12) – powiedział Pan Jezus o ewangelicznej radzie czystości. Słowa te można zastosować także do rady ubóstwa i posłuszeństwa. Życie konsekrowane jest rzeczywistością ukrytą przed światem również dlatego, że jest przeżywane w klauzurze, a więc w pewnej formie odsunięcia od świata" - czytamy.