Biskupi przypominają w liście pasterskim, że w świetle objawień Matki Bożej sprzed 100 laty są dwie drogi ocalenia: powrót do Ewangelii i osobiste wejście na drogę nawrócenia.

"Według przekazu Sługi Bożej, siostry Łucji, Pani Fatimska wskazuje na dwie drogi ocalenia świata. Pierwszą z nich jest powrót do Ewangelii oraz osobiste wejście na drogę nawrócenia i pokuty. Jest to droga, którą zaplanował Bóg zachęcając przez swego Jednorodzonego Syna do modlitwy ekspiacyjnej w intencji nawrócenia grzeszników. W czasach, kiedy Bóg jest znieważany, prawa Boże deptane a świat pogrąża się w ciemności zła, konieczne jest zadośćuczynienie Bogu w Chrystusie, zgodnie ze słowami Matki Bożej wypowiedzianymi do dzieci z Fatimy. (...) Jeżeli jednak zabraknie osobistego i wspólnotowego zadośćuczynienia – ostrzegała Maryja – Bóg poprowadzi ludzkość inną drogą ratowania świata, poprzez bolesne oczyszczenie: cierpienia, prześladowania, wojny i śmierć. Wtedy liczni chrześcijanie dołączą do ukazanej w trzeciej tajemnicy fatimskiej wielkiej rzeszy kapłanów, osób zakonnych i świeckich wyznawców Chrystusa, podążających pokornie za papieżem" – napisali biskupi.

Pasterze Kościoła w Polsce zachęcają więc do duchowej odnowy, do której zachęta płynie z Fatimy: "Oby Pan Bóg dał naszej Ojczyźnie łaskę odwagi do wielkiej duchowej odnowy, celem zachęty i oparcia moralnego także dla innych narodów. Zależy to jednak od tego, czy nam wszystkim nie zabraknie żywej wiary i wytrwałości. Kto pragnie przyjąć orędzie fatimskie, niech nie lęka się wstąpienia na drogę ewangelicznej odnowy życia, pokuty i modlitwy wynagradzającej za nawrócenie błądzących".

Również bp Piotr Libera w czasie diecezjalnych obchodów 100. rocznicy objawień Matki Bożej przypomniał, że "Ewangelia i serce są dwoma wymiarami życia chrześcijanina, które z mocą przypominają objawienia z Fatimy".

Publikujemy homilię biskupa płockiego, wygłoszoną 13 maja w czasie diecezjalnych uroczystości fatimskich w Ciechanowie.

Oto wielki znak ukazał się na niebie: "Niewiasta obleczona w słońce, i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brzemienna i woła..." (Ap 12, 1n). Wielki znak na niebie, wielki znak dla ziemi to Święta Boża Rodzicielka, to nasza Matka i Pani, Królowa Różańca Świętego. Oto znak na nowo nam dany i zadany tego 13 maja – w stulecie fatimskich objawień naszej Pani.

Myślę teraz o tym znaku i przesłaniu dla nas, dla naszego Kościoła płockiego, tu w Ciechanowie, w kościele św. Jana Pawła II, gdy chcemy dokonać uroczystego Aktu Zawierzenia całej naszej diecezji Niepokalanemu Sercu Matki Bożej.

Ale najpierw, pytam siebie i was – Kochani – o czym nasza Matka i Pani do nas mówi, o czym nam przypomina w tym wielkim znaku dla naszych czasów?