Co zapamiętamy z 2019 roku? Część I

Wydarzyło się na początku roku...

Lubowidz miastem

  Przez centrum miasta przebiega ruchliwa droga wojewódzka łącząca Żuromin z Lidzbarkiem Welskim i Lubawą.
ks. Włodzimierz Piętka /Foto Gość

Od 1 stycznia na północnym Mazowszu mamy nowe miasto. Lubowidz powrócił do swojej dawnej rangi, którą się cieszył od XVI wieku, gdy prawa miejskie nadał mu król Zygmunt Stary.

W tej historii, podobnie jak wielu innych miejscowościach naszego regionu, odbiła się historia Polski, jej wzloty i upadki. Lubowidz był miastem I Rzeczypospolitej, położony na ziemi pogranicza diecezji i regionów, w malowniczej dolinie Wkry, na skaju lasów, przez długi czas był ośrodkiem ważniejszym od Żuromina, jednak w wyniku wojen szwedzkich utracił swą dawną świetność, a przed 1800 rokiem także swe prawa miejskie.

Wydarzeniem, które zmieniło historię Lubowidza ostatnich dekad, był wielki pożar 10 lipca 1968 roku. Cudem ocalał kościół, choć również był drewniany. Znaczna część osady wtedy spłonęła.

- Mając status miasta, chcemy promować Lubowidz, jego historię i tradycje. Przecież za kilka lat, w 2021 r. będziemy obchodzili 500. rocznicę nadania praw miejskich przez Zygmunta Starego. Nowy status pomoże nam w łatwiejszym aplikowaniu o nowe pieniądze na rozwój miasta - mówi burmistrz miasta i gminy Krzysztof Ziółkowski, który stoi na czele niespełna 2-tysięcznego najmłodszego miasta w naszej diecezji.

Krzyż na wieży Miłosierdzia

  Ustawienie krzyża na wieży rozbudowywanego sanktuarium Bożego Miłosierdzia na Starym Rynku, w miejscu pierwszych objawień Pana Jezusa św. s. Faustynie Kowalskiej.
ks. Włodzimierz Piętka /Foto Gość

Nad Starym Rynkiem w Płocku od 13 lutego góruje 6-metrowy krzyż. To zwieńczenie rozbudowywanego sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Ważąca 1600 kg konstrukcja stanęła 13 lutego na wieży, stanowiącej część wznoszonej budowli. Stanęła obok innej, gotyckiej wieży, wkomponowanej w gmach dawnej kolegiaty św. Michała i najstarszej szkoły średniej w Polsce.

Tam, gdzie stoi 26-metrowa wieża Miłosierdzia, a nad nią krzyż i świetlne promienie: blady i czerwony, przypominające krew i wodę, wypływające z boku Zbawiciela na obrazie „Jezu, ufam Tobie”, przed wojną znajdowała się klasztorna oficyna, a w niej cela św. s. Faustyny Kowalskiej - miejsce objawień Pana Jezusa Miłosiernego wieczorem 22 lutego 1931 roku.