6. A przecież jest faktem, że 80 proc. młodych Polaków wciąż w hierarchii wartości najwyżej stawia szczęście rodzinne. Bądźmy szczerzy – potwierdza te dane papież Franciszek - osoba zakochana najczęściej nie planuje, że zawierany przez nią związek małżeński będzie tylko "na próbę" - kto intensywnie przeżywa radość zaślubin, nie myśli o czymś przelotnym. Rodzice i inne osoby towarzyszące celebracji sakramentu małżeństwa także mają nadzieję, że będzie on trwał do końca. A przede wszystkim dzieci nie tylko chcą, aby ich rodzice się kochali, ale także by byli wierni i zawsze pozostali razem. Te i inne znaki wskazują, że do samej natury miłości małżeńskiej należy otwarcie na wierność "póki Bóg nas nie rozłączy". Bądźcie więc świadkami, że w małżeństwie istotną rolę odgrywa słuchanie, akceptacja, dialog, poznawanie siebie i uznanie. Świadczcie, że w Waszej rodzinie – jak wciąż powtarza papież Franciszek – potraficie często używać trzech słów: "proszę", "dziękuję" i "przepraszam". To są trzy słowa klucze! – woła Ociec święty. W rodzinie, w której umiemy prosić o pozwolenie; w której szczerze mówimy: "dziękuję"; w której potrafimy się przepraszać, panuje pokój i radość. Pielęgnujcie więc, proszę, te proste słowa i naturalne gesty, które wyrażają małżeńską i rodzinną miłość.

7. Drodzy Rodzice, świadczcie w Waszej rodzinie i przez Waszą rodzinę, jak ważne jest wychowanie! Owszem, jest ono dzisiaj trudne! Pokazujcie jednak, jak dużo uczycie się od Waszych dzieci i jak bardzo chcecie je wychowywać w duchu Ewangelii! Pamiętajcie przy tym, że tożsamość człowieka, wiele jego postaw kształtuje się w bardzo wczesnym okresie życia i że nie ma tu miejsca na eksperymentowanie ani z płcią, ani z wiarą. Sami najlepiej doświadczacie, jak cudowną rzeczą jest ukształtowanie z pomocą Ducha Świętego serca dziecka miłującego Boga, wdzięcznego, spieszącego z pomocą; serca wolnego od próżności, od zwracania się do rozmaitych bożków, których tylu mami nas w tym biednym świecie. Dbajcie o zakorzenienie Waszych dzieci w tradycji rodziny i Ojczyzny: niech słuchają wspomnień babć i dziadków, zbierają razem z Wami rodzinne pamiątki, fotografie i filmy, wchodzą do grup rekonstrukcyjnych, drużyn harcerskich i zespołów ministranckich! Uczcie Wasze potomstwo ducha poświęcenia i oddania, pokazując, ile prawdziwej satysfakcji przynosi opieka nad starszą, chorą matką czy ojcem, jak naturalną rzeczą jest opieka w rodzinie! Reagujcie natomiast natychmiast na każdy przejaw braku szacunku dla osób niepełnosprawnych lub jakiekolwiek akty przemocy!

8. Błogosławcie, Kochani, swoje dzieci wyruszające do szkoły, idące do Pierwszej Komunii, proszące o takie błogosławieństwo w dniu zawierania sakramentu małżeństwa czy sprawowania prymicji! Pokazujcie, jak dobre i pożyteczne jest rodzinne przeżywanie Eucharystii w niedzielę, rozmowa o Ewangelii i o homilii, której wysłuchaliście, wspólny obiad! Jaką radość i satysfakcję przynosi wspólne przygotowanie lampionów na roraty, przeżywanie wigilii, dzielenie się opłatkiem i śpiewanie kolęd, a w Uroczystość Objawienia Pańskiego wspólne wędrowanie w Orszaku Trzech Króli!

9. Na koniec z serca dziękuję licznym katechetom i nauczycielom, pedagogom i wychowawcom, którzy w naszych szkołach współdziałają z rodzinami i na rzecz rodzin. Słowa szczerej wdzięczności kieruję do wszystkich wspólnot i organizacji prorodzinnych: Stowarzyszenia Rodzin Katolickich, Kościoła Domowego, Ruchu Rodzin Nazaretańskich, Akcji Katolickiej, Centrum Pomocy Metanoia, Parafialnych i Międzyparafialnych Poradni Rodzinnych. Dziękuję Zespołowi 43. Synodu Płockiego, który stworzył głęboki i praktyczny dokument "Obrona i promocja rodziny". Ufam, że w jego duchu – synodalnym duchu będzie owocnie pracował Wydział do Spraw Rodzin, który niedawno powołałem do życia w naszej Kurii Diecezjalnej.

10. Na cały Wasz trud, na religijne przeżycie Adwentu, czasu wyciszenia i roratnego czuwania z Niepokalaną, wszystkim Wam, Kochani - Katolickim Rodzinom, a także Rodzinom, które żyją w sytuacjach nieregularnych, lecz starają się kochać Jedynego Dawcę Miłości i wychowywać po Bożemu potomstwo; Mamom i Ojcom samotnie, ale z tym większym oddaniem wychowującym dzieci; Wdowom i Wdowcom; Umiłowanym Braciom Kapłanom i Siostrom Zakonnym posługującym rodzinom - z serca błogosławię w imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego.