5. Niech zachętą będzie dla nas wspominane przez Prymasa Tysiąclecia zdarzenie sprzed 75 lat: ”We wrześniu 1939 r. – opowiadał Kardynał Wyszyński - gdzieś w pobliżu Dęblina, spowiadałem w okopie żołnierza. Podczas, gdy ten płakał, mówiąc: Co z nami zrobili? - w pewnej odległości od nas rolnik siał ziarno. Potem, gdy skończyłem swoją powinność kapłańską podszedłem do niego i pytam: Panie, co pan robi - samoloty pikują, wszyscy uciekają a pan sieje?? - Proszę księdza – pada odpowiedź - gdybym zostawił to ziarno w spichlerzu, spaliłoby się od bomby, a gdy wrzucę je w ziemię to zawsze ktoś będzie jadł z niego chleb”.

To jest – Kochani - obraz naszej pracy. Tej pracy na roli i tej nauczycielskiej, wychowawczej, katechetycznej. I my wsiewamy, nie pytając, czy i kiedy ziarno wzejdzie, kto z tego zasiewu będzie czerpać. To jest nasze szlachetne zadanie i posłannictwo wymagające bezinteresowności, która nie oczekuje owocu dla siebie, tylko dla dobra ludzi, dla chwały Bożej. Do nas należy wypełniać powinność - na dziś i na nieznaną nam przyszłość.

6. Umiłowani pielgrzymi! Kończąc naszą refleksję raz jeszcze spójrzmy na Maryję – Patronkę zbiorów i wciąż nowych zasiewów. Uczyńmy to słowami poety:

”Na jesienne czarne skiby /Ubielone chłodną rosą,

Siejąc rączką złote ziarno, /Idzie polem – idzie boso.

Przyodziana w szatę białą, /Taka cicha i uboga,

Choć Królowa – królów świata – /Przenajświętsza Matka Boga.

Idzie sama pustym polem, /Zasiewając czarną rolę.

Idzie święta i z uśmiechem, /Rzuca wszędzie Boże ziarno”.

Siostry i bracia! Niech dobry Bóg, główny Gospodarz naszej ziemi, przyjmie dziś na tej Eucharystii naszą wdzięczność za to, co pozwolił zebrać rolnikom tego roku z naszych pól. Niech obudzi w nas większy szacunek do ziemi, do przyrody, do całego stworzenia; niech ludziom trudzącym się na roli błogosławi. Niech będzie udzielona nam wszystkim za przyczyną Skąpskiej Pani łaska zdrowia duszy i ciała oraz dar radości i pokoju. Amen.