Wiernie, jak Pan Jezus

W Wielkim Tygodniu siostry klauzurowe przygotowywały też w kościele dekorację Grobu Pańskiego. Kościół zamykano wówczas od wewnątrz, aby mniszki mogły do niego wyjść. Lecz w latach 1921-1933, kiedy kapelanem był ks. Antoni Gruszczyński, klauzura już do tego się nie wtrącała. Kapłan ten umiał ślicznie, przy pomocy tercjarek, urządzać Groby. Tylko raz za kapelaństwa ks. Gruszczyńskiego w 1927 roku, siostry ubrały Grób Panu Jezusowi. W dali była przedstawiona Góra Kalwaria i figury: Matka Boża, św. Jan, Maria Magdalena odchodząca po pogrzebie Pana Jezusa. Ksiądz miał niespodziankę, bo całe prezbiterium było założone dekoracjami. Śmiejąc się nawet powiedział: "Co one zrobiły!?". To właśnie księdzu Gruszczyńskiemu klasztor zawdzięcza to, że posiada piękną figurę Pana Jezusa do grobu, zakupioną w 1929 roku dla kapucynek przez tegoż kapłana.

W Wielką Środę podczas porannych modlitw z brewiarza odbywało się ogłoszenie z Martyrologium, obwieszczające Wieczerzę Pańską dnia następnego, kiedy Zbawiciel ustanowił Boską Eucharystię. To ogłoszenie było zawarte w jednym zdaniu: »Ostatnia Wieczerza, przy której Pan Jezus w przededniu swej śmierci krzyżowej objawia uczniom tajemnicę Ciała i Krwi swojej«. W Wielki Czwartek po śniadaniu odbywał się »mandat«, czyli obrzęd umywania przez przełożoną nóg 12 siostrom i całowania tych nóg (nazwa od pierwszych słów antyfony śpiewanej w czasie obrzędu: łac. mandatum novum - przykazanie nowe). W Wielki Czwartek, po ceremoniach rannych, piłyśmy wino, nie poświęcone, i podawała nam je matka przełożona, na pamiątkę, że i Pan Jezus w ten dzień dawał Apostołom wino do picia.

Przez następne trzy dni siostry zachowywały bardzo ścisłe milczenie, nawet przechodząc obok siebie nie pozdrawiały się. Ciemne Jutrznie (brewiarzowe modlitwy pochwalne) siostry odmawiały po Komplecie przez trzy dni, czyli w Wielką Środę, Czwartek i Piątek. (...) Siostry siedziały całą noc w chórze przy Panu Jezusie. W Wielki Czwartek siostry odprawiały też wspólnie Godzinę Świętą od 23 do 24.