Powtórny pochówek generała przejdź do galerii

Piotr Bontemps, paryżanin, który otrzymał wykształcenie politechniczne, znalazł się na terenie Polski w epoce napoleońskiej.

Tu był organizatorem nowoczesnego przemysłu wojennego, organizując manufaktury w różnych polskich miastach. W tych zakładach produkowano broń białą, a przede wszystkim deficytowy czarny proch.

Piotr Bontemps brał udział w wojnie Księstwa Warszawskiego z Austrią w 1908 r.; po bitwie pod Sandomierzem otrzymał polski Krzyż Kawalerski i awans na stopień pułkownika.

Podczas tragicznej kampanii moskiewskiej, nad Berezyną dzięki płk. Bontempsowi polski V Korpus zdołał uratować artylerię.

W 1813 r. brał udział w bitwie narodów pod Lipskiem i pod Hanau; za to został uhonorowany Legia Honorową.

Po klęsce Napoleona wrócił do ojczystej Francji, ale już w 1817 r. osiadł na stałe w Polsce, gdzie zaręczony był z warszawską mieszczanką Różą Eleonorą Monfreull.

W Królestwie Polskim Bontemps objął obowiązki dyrektora Materiałów Artyleryjskich i Arsenału. W tym czasie nabył majątek ziemski Gulczewo pod Płockiem.

W 1822 r. został awansowany na generała brygady. Uczestniczył w tworzeniu programu nauczania w Szkole Aplikacyjnej Artylerii i Inżynierów i dowodził Korpusem Rakietników. W listopadzie 1830 r., po pierwszym odruchu sprzeciwu i wahaniu, płynącemu z doświadczeń kampanii moskiewskiej, stanął jednak w szeregach wojskowych dowódców wojsk powstańczych.

W ostatnich latach życia pracował dla Rosji. 20 sierpnia 1840 r. zginął w wyniku niekontrolowanej eksplozji podczas pokazu broni rakietowej. Pogrążona w żałobie Róża Eleonora ściągnęła ciało męża i pochowała na terenie majątku, w starym kościele imielnickim. Sama spoczęła tam 13 lat później.

Stary kościół w Imielnicy został rozebrany w 1935 r. i wraz z nim w zapomnienie popadła płocka krypta małżonków Bontemps.

Przez długie lata o generale i jego małżonce przypominały głównie tablice epitafijne w kościele klasztoru oo. kapucynów na ul. Miodowej w Warszawie.

Pierwsze kroki, by przypomnieć postać generała i odnaleźć miejsce pochówku podjął Mariusz Olenderek, pochodzący z rodziny zamieszkałej w Borowiczkach, na terenie parafii Imielnica.

W 2011 r. na terenie dawnego kościoła, dzięki Muzeum Mazowieckiemu w Płocku, zostały przeprowadzone badania terenowe, których efektem było zidentyfikowanie fundamentów kościoła i krypty.

Sukcesem zakończyły się dopiero prace archeologiczne prowadzone w maju ubiegłego roku przez pracowników Działu Archeologii Muzeum Mazowieckiego, pod kierunkiem dr. Tomasza Kordali.

Odszukano pozostałości krypty i wydobyto trumny ze szczątkami małżonków Bontemps. Przed powtórnym pochówkiem dokonano m.in. analizy antropologicznej szczątków.