- Co to dokonać konsekracji kościoła? - pytał ks. biskup. - Dokładnie wyrażają to słowa naszej modlitwy, którą za chwilę odmówię: „Boże, spraw, aby ten Budynek, który Tobie poświęcamy, stał się domem zbawienia i łaski. Niech lud chrześcijański, który tutaj się gromadzi, oddaje Tobie cześć w duchu i prawdzie i wzrasta w miłości”.

A więc chodzi o ten budynek, który stanie się znakiem spotkania Boga z ludźmi, chodzi też o to, że przez jego prostą i czytelną formę – jak tu w Nasielsku - odkrywać, że i nasze życie wiary nie powinno być zakamuflowane, ukryte czy mętne przez chodzenie w życiu moralnym na skróty czy kompromisy. Ale że powinno być proste, czytelne i jasne. Tak to rozumiemy i odkrywamy w tej nowej świątyni diecezji płockiej, którą z radością poświęcamy.

Ale w tym wszystkim chodzi przede wszystkim o Boga i o nas. Bo namaszczając olejem krzyżma ołtarz i ściany tego kościoła, wszyscy chcemy sobie uświadomić, że Pan Bóg chce namaścić nasze serca, czyli przypomnieć, że dla każdego z nas jest miejsce w niebie. Ta uroczystość mówi więc każdej i każdemu z nas, że jesteśmy żywym Kościołem, duchową budowlą zbudowaną z żywych kamieni, wspólnotą, rodziną – a w tym miejscu należy dodać – że chcemy być rodziną z wyobraźnią Miłosierdzia – wszak ten szczególny tytuł kościoła będzie Wam odtąd towarzyszył.

Cóż jeszcze oznacza ten kościół, który poświęcamy w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, jeśli nie to, że staje się on znakiem tego niebieskiego domu, do którego wszyscy zmierzamy? - pytał ks. biskup w homilii. - Przypomina nam o jakiejś większej i niezniszczalnej nadziei, niż ta doczesna, światowa i ziemska. Że ten ołtarz i ambona, a więc stół Słowa i stół Eucharystii oraz tabernakulum, po wieki będą przypominać: Jest Bóg! Jest Miłosierdzie! Jest Słowo i Chleb Życia Wiecznego! Dlatego przychodź tu, bo ON na ciebie czeka, aby cię umocnić i ocalić od śmierci wiecznej!

Tak, każda świątynia na ziemi polskiej, mazowieckiej kryje w sobie prawdę o tym, że Bóg jest z nami "po wszystkie wieki, aż do skończenia świata”.