- Kościół wierzy, że Pan Bóg przyjął te niewinne dzieci do Siebie. Tę Mszę św. sprawujemy przede wszystkim za nas, abyśmy potrafili przeżyć trudny czas żałoby z wiarą, że Pan umocni nas po stracie tych niewinnych, które już radują się chwałą nieba. To my potrzebujemy dziś gorliwej modlitwy, by poradzić sobie z tym ciężkim doświadczeniem – powiedział we wprowadzeniu do liturgii ks. dr Krzysztof Cymerman, dyrektor Wydziału Duszpasterskiego Kurii Diecezjalnej w Płocku.

- Każda śmierć, szczególnie osoby nam bliskiej, napawa nas bólem i smutkiem, i jakkolwiek głęboko wierzymy w życie wieczne, odczuwamy rozpacz i żal, które są bliskie także Jezusowi, który płakał nad grobem Łazarza. Ale niewyobrażalny ból rodziców po śmierci dziecka, zwłaszcza matki, spowodowana jest szczególnym, dramatycznym przerwaniem jego życia i naturalnego rozwoju w jej łonie. Dlatego Kościół towarzyszy osieroconym rodzicom w ich głębokiej żałobie, a ciała tych dzieci otacza szacunkiem. Dziś, ze współczuciem i troską, tak my, obecni w tej kaplicy, towarzyszymy ciężko dotkniętym utratą rodzinom, ale uczestnicząc w tej Mszy św., dotykamy przede wszystkim wieczności. Dzieci te żyją w wieczności, łącząc się w tej Eucharystii z nami, a my – z nimi. Każde życie ludzkie jest niepowtarzalne, a dzieci utracone są równe nam w godności - różni nas tylko długość przeżytego życia, ale dla wieczności ta różnica nie stanowi znaczenia. Owszem, im dłużej żyjemy, tym większą ponosimy odpowiedzialność za dany nam czas – mówił w kazaniu ks. inf. Wojciech Góralski.

- Stajemy z nadzieją, którą daje nam wiara, że Jezus przytula te dzieci do serca, niech pozostaną na zawsze w sercach swoich matek jako świadectwo miłości, która jest większa niż śmierć – mówił dalej ks. prof. Góralski.

Za przygotowanie uroczystości pożegnania 19 dzieci utraconych dziękowano m.in. dyrekcji i pracownikom dwóch płockich szpitali, Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej, Wydziałowi ds. Rodzin Kurii Diecezjalnej wraz ze Stowarzyszeniem Rodzin Katolickich Diecezji Płockiej.