Siostra Letycja pochodziła z Włodzimierza Wołyńskiego. Miała trzy latka, gdy w 1945 r. przeprawiła się z rodzicami przez Bug i nową polską granicę. Jej mama, Nieoniła, pochodziła z rodziny prawosławnej, ale gdy zawierała związek małżeński, przeszła na katolicyzm. – Moja rodzina ocalała z rzezi wołyńskiej. Każdego dnia moi rodzice dziękowali za to, że żyją, a moja mama w dowód wdzięczności Panu Bogu, nie jadła i nie piła w każdy piątek. Jako dziecko nie zwracałam na to uwagi, dostrzegłam te cotygodniowe posty mamy, gdy byłam już dziewczyną. Gdy wstępowałam do zgromadzenia, naszą rodzinną drogę krzyżową przez Wołyń i matczyne posty "z wdzięczności" odniosłam do mojego powołania do sióstr pasjonatek – mówiła w 2021 r. na łamach "Gościa Płockiego" s. Letycja.

– Gdy pierwszy raz przyjechałam do Płocka, aby bliżej poznać zgromadzenie, miałam nieodparte wrażenie, że jest tu ktoś, kto ma dobre serce. Potem dziwili się moi bliscy, że jestem tak szczęśliwa w zakonie. Choć w klasztorze była wielka bieda, to wstępowało do nas ok. 10 kandydatek na półrocze. Zapamiętałam tamtego ducha poświęcenia, pomocy wzajemnej, solidarności siostrzanej – dodała wtedy s. Letycja.

– Zakochałam się w płockiej diecezji, bo przez długie lata pracowałam w Sierpcu, Pułtusku, Płocku, Ciechanowie, Gostyninie. Po 40 latach pracy w katechezie, zaczęłam pracę w wydziale katechetycznym kurii. Powtarzałam sobie i innym, że katecheza to nie tylko słowa, ale bardziej czyn – wyznała wtedy zakonnica.

Urodziła się 8 października 1942 roku we Włodzimierzu Wołyńskim. Po uzyskaniu w Kartuzach małej matury w 1958 r. wstąpiła do sióstr pasjonistek w Płocku. Śluby czasowe złożyła w 1961 r., zaś śluby wieczyste w 1966 r. Maturę uzyskała w Korespondencyjnym LO w Sierpcu w 1962 r. W latach 1964-1966 ukończyła Międzyzakonny Wyższy Instytut Katechetyczny w Krakowie. W 1976 r. ukończyła studia na Wydziale Teologicznym ATK w Warszawie w zakresie teologii ogólnej uzyskując magisterium na podstawie pracy pt. Lubelski eksperyment oświatowo-pedagogiczny i jego znaczenie dla katechizacji. W roku akademickim 1977/1978 ukończyła w ATK kurs doktorancki w zakresie katechetyki.

S. L. Wanarska pracowała charakterze katechetki przez 21 lat w wielu parafiach: św. Wita, Modesta i Krescencji w Sierpcu; św. Anny w Warszawie-Wilanowie; św. Zygmunta i Bartłomieja w Płocku; Matki Bożej Bolesnej w Łodzi, św. Mateusza w Pułtusku; Matki Bożej Anielskiej w Dąbrowie Górniczej; św. Marcina w Gostyninie, św. Józefa w Ciechanowie; św. Stanisława Kostki w Płocku. W pracy katechetycznej zawsze szukała nowych metod dotarcia do dzieci, aby je aktywizować do czynnego udziału w katechezie. Szczególne jej zamiłowanie znajdowało odzwierciedlenie w pracy z najmłodszymi dziećmi.

W latach 1985-1996 s. L. Wanarska pracowała w Wydziale Katechetycznym Kurii Diecezjalnej Płockiej na stanowisku wizytatora nauki religii. Zakres pracy siostry jako wizytatora obejmowała: współorganizowanie spotkań szkoleniowych dla katechetów zakonnych i świeckich w czterech rejonach diecezji: Płock, Rypin, Ciechanów, Pułtusk; wizytowanie i hospitowanie katechetów zakonnych i świeckich w szkołach podstawowych; prowadzenie dokumentacji dotyczącej katechizacji w diecezji płockiej. Ponadto opracowywała okolicznościowe konspekty katechez; okolicznościowe scenariusze utworów scenicznych; pamiątki uczestnictwa w niedzielnej Mszy św.; konkursy różańcowe i Drogi Krzyżowe dla dzieci; scenariusze katechez wigilijnych. Uczestniczyła w pracach 42. Synodu Płockiego w dwóch komisjach: ds. Katechizacji i w Komisji ds. Kultu Bożego. Wynikiem prac komisji było opracowanie Instrukcji o przygotowaniu dzieci do pierwszej spowiedzi i Komunii świętej, Instrukcji o przygotowaniu dzieci do odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych oraz Instrukcji o przygotowaniu młodzieży do sakramentu bierzmowania.

Od 2000 r. pracowała jako katechetka w Porębie Żegoty. Ostatnie lata spędziła w domu zakonnym sióstr pasjonistek w Staroźrebach k. Płocka. Zmarła 22 kwietnia 2024 r. w wieku 81 lat, w Strzemieszycach. Tam też odbędzie się jej pogrzeb, któremu będzie przewodniczył biskup Roman Marcinkowski.