W ciągu 13 lat w domu pani Renaty i jej męża Wiktora bezpieczną przystań znalazła już trzydziestka maluchów.
Do rodzin zastępczych, zgodnie z obowiązującym prawem, trafiają dzieci, których biologiczni rodzice trwale lub przejściowo nie mogą się nimi opiekować. − Zdecydowaliśmy się, bo mieliśmy znajomych, którzy wzięli dzieci z domu dziecka. Spodobało nam się to, a mieliśmy wtedy jedno swoje dziecko. Tak się zaczęła nasza historia – wspomina pani Renata. − Można w ten sposób pomóc dzieciom. One są z różnych rodzin, w wielu wypadkach trzeba z nimi jeździć do lekarzy. Gdy człowiek widzi, że potrafią się uczyć, przynoszą pierwsze piątki, szczęśliwe przychodzą ze szkoły, to jest największa satysfakcja.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
Marek Szyperski