Płock. Między nutami a sercem przejdź do galerii

Nie tylko refleksja naukowa nad rolą muzyki w liturgii zdominowała sympozjalne obrady w Płocku, była także uczta dla ucha i dwa utwory skomponowane przez ks. Gruberskiego: Kantata ku czci św. Cecylii i Responsorium "Immolabit" z cyku na Boże Ciało, wykonane przez Zespół Kameralny Diecezjalnego Instytutu Muzyki Kościelnej Musicum, pod kierunkiem Karola Krawczyka i akompaniamentem ks. dr. Marcina Sadowskiego. W kantacie ks. Gruberskiego, chór po łacinie wyśpiewał m.in. takie słowa:

Podczas gdy organy grały, dziewica Cecylia śpiewała w swoim sercu samemu Panu...

- Trzeba szukać głębi w liturgii i muzyce kościelnej oraz wydobywać z nich piękno, ponieważ odnowa Kościoła idzie właśnie przez muzykę, potrzeba wzmocnić edukację muzyczną w przestrzeni Kościoła, by w ten sposób ocalić w człowieku zapotrzebowanie na wyższą kulturę duchową, potrzeba wreszcie pilnej asymilacji dwóch postaw: aby śpiewać i wierzyć, aby śpiewać i nawracać… – to główne wnioski, które usłyszeli uczestnicy płockiego sympozjum.

W tym roku minęło 100 lat od śmierci ks. Eugeniusza Gruberskiego - reformatora muzyki kościelnej w diecezji płockiej. O jego dokonaniach i aktualności postulatów reformy mówili 1 grudnia dwaj płoccy duchowni: ks. dr Andrzej Leleń i ks. dr hab. Piotr Wiśniewski. Zagadnienie muzyki kościelnej powiązali z liturgią z kolei o. prof. Dominik Jurczak OP, dziekan Wydziału Teologicznego Angelicum w Rzymie, ks. dr hab. Mariusz Białkowski z Akademii Muzycznej w Poznaniu, ks. dr hab. Grzegorz Poźniak z Uniwersytetu Opolskiego i ks. dr Adam Magruk z Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.

- Już dla św. Augustyna modlitwa i śpiew były kwestią miłości - przypomniał o. Jurczak. - Potrzebujemy dobrych przykładów, jak pięknie żyć, modlić się i śpiewać. Dopiero wtedy mogą wiarygodnie wybrzmieć śpiewane przez nas hymny i modlitewne antyfony - podkreślał z kolei ks. dr hab. Mariusz Białkowski. - To wszystko jest wzniosłe i słuszne, tylko wciąż za mało ludzi chce śpiewać w kościele - zauważył z praktycznego punktu ks. dr hab. Grzegorz Poźniak.

Sympozjum Wyższego Seminarium Duchownego  zostało zorganizowane po raz 45. Jego inicjatorem w latach 70. był ówczesny rektor WSD ks. dr Tadeusz Rutowski.