Biskup z odnowionego nagrobka: ja się modlę, i wy módlcie się za mnie

To jeden z największych i najciekawszych pomników nagrobnych w katedrze. W czasie prac dokonano inwentaryzacji zabytku, usunięto elementy niewłaściwej konserwacji z minionych okresów, uzupełniono i wyszlifowano brakujące elementy kamienne. – To była żmudna praca, która trwała kilka miesięcy, a podjął się jej zespół Rafała Solskiego, konserwatora kamienia, a z pasji także byłego misjonarza w Mongolii – opowiada ks. Stefan Cegłowski, proboszcz katedry.

Renowacja była możliwa dzięki zaangażowaniu finansowemu trzech podmiotów: Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego, Urzędu Miasta Płocka i parafii katedralnej.

Hieronim Cielecki został biskupem płockim niemal 400 lat temu – w 1624 r. "Był on wysoko ceniony jako mąż niezwykłej pobożności, nauki i dobroci, (…) a ród Cieleckich wydał duchownych na służbę Kościołowi i służył rycersko ojczyźnie nader dzielnie" – czytamy w "Monografii Rodziny Zarembów na Cielczy Cieleckich", wydanej w Krakowie w 1930 r.

Zabytek znajduje się w transepcie katedry i jest związany ze znajdującym się naprzeciwko ołtarzem Matki Bożej Mazowieckiej. Członkowie rodziny biskupa, którzy byli wykonawcami jego testamentu, fundowali go przed 1647 r. Przy tym ołtarzu, zgodnie z ich wolą, mansjonarze mieli codziennie śpiewać oficjum ku czci NMP i modlić się za duszę fundatora – dowiadujemy się z monografii historycznej Płocka autorstwa abp. A.J. Nowowiejskiego.

Przypomnijmy, że Hieronim Cielecki h. Zaremba urodził się w 1563 r. i pochodził z ziemi kaliskiej, był dworzaninem Zygmunta III Wazy. W monografii poświęconej biskupom płockim autorstwa ks. prof. Michała Grzybowskiego i dr. hab. Leszka Zygnera (2023) czytamy, że król korzystał z umiejętności Hieronima Cieleckiego, gdy należało załatwić trudne sprawy, kilkukrotnie sprawował poselstwo do Włoch i książąt pomorskich. Był opiekunem i nauczycielem dzieci króla, a także kanclerzem królowej Konstancji. Piastował godność kanonika krakowskiego, a w wieku 61 lat został biskupem płockim. Miało to miejsce dokładnie 399 lat temu – 16 października 1624 r. Zapamiętano go jako gorliwie spełniającego swe obowiązki, skromnego i otwartego w stosunkach z ludźmi. Zachorował podczas nabożeństw Wielkiego Tygodnia i zmarł 8 kwietnia 1627 r. został pochowany w katedrze płockiej. Jego nagrobek wyróżnia się w transepcie katedry wielkością i charakterystycznym przedstawieniem biskupa, który w centralnej części pomnika klęczy u stóp krzyża, z rękami na piersiach złożonymi do modlitwy, z infułą przy nogach dla podkreślenia jego godności biskupiej. Pomnik z czarnego marmuru, z pilastrami i innymi ozdobami z jasnego marmuru wykonano na zamówienie bratanka biskupa – Zygmunta Cieleckiego, prepozyta poznańskiego, kanonika gnieźnieńskiego i płockiego. W skarbcu katedralnym znajduje się złoty kielich z pateną – pamiątka po biskupie Cieleckim.