Nic nie jest tu przypadkowe − ani tytuł „Kapłaństwo i teatr”, ani dobór archiwalnych fotografii, ani akcenty rozłożone w tekście tej wspomnieniowej publikacji. Autor nie umieszcza się bowiem w blasku jupiterów, lecz kieruje je na ten fenomen życia płockiego seminarium, jakim był ówczesny teatr klerycki.