Strzegocin. Blask sprzed lat przejdź do galerii

Dzięki zaangażowaniu parafin i darczyńców zabytek z 1790 roku znów wygląda jak za czasów, kiedy w Strzegocinie posługiwali ojcowie bernardyni.

24 października, uroczystej Mszy św. przewodniczył bp Roman Marcinkowski, który w modlitwie polecał wszystkich zaangażowanych w dzieło renowacji, poświęcając również odnowiony ich staraniem ołtarz. - Gdy inwestujemy w dobre rzeczy, to dobro do nas potem wraca. Dziękuję, że nie zapominacie o swoim kościele, w którym dokonują się największe tajemnice życia. Dzięki wam ta świątynia na nowo pięknieje i nabiera barw. To wasza pamiątka, która pozostanie na pokolenia. Niech Pan Bóg wynagrodzi troskę o to miejsce – mówił bp Marcinkowski.

W kazaniu nawiązywał do postawy odwagi i wiary niewidomego Bartymeusza, którego spotkanie z Jezusem opowiadała niedzielna Ewangelia. – Trzeba było mieć dużo odwagi wtedy, i potrzeba takiej odwagi dzisiaj. Nie podążać za tłumem, nie zważać na to co mówią ludzie, ale mieć odwagę zgłębiać wiarę. To dzięki niej Bartymeusz przejrzał, dzięki wierze spotkał Jezusa. My czasami nie chcemy widzieć, tego co ważne. Stajemy się "ślepi", obojętni na to, że trzeba żyć inaczej. Może czas znaleźć w sobie siłę Bartymeusza i wołać o miłosierdzie – mówił do wiernych biskup.

Remont drewnianego ołtarza, w którego centrum jest scena przedstawiająca św. Antoniego na modlitwie przed Dzieciątkiem Jezus, a w zwieńczeniu obraz ze św. Walentym, trwał około dwóch lat i pomimo trudności zakończył się sukcesem. - Problemy piętrzyły się z dnia na dzień, ale dzięki dobrym ludziom, którzy otworzyli swoje serca na wsparcie materialne renowacji możemy dziś oglądać to dzieło i jego blask sprzed lat. Patronom wymalowanym na obrazach tego ołtarza będziemy zawierzyć nasze sprawy. W każdy wtorek miesiąca będziemy się modlić za przyczyną św. Antoniego, prosząc o pociechę i wstawiennictwo u Boga – mówił ks. Andrzej Zych, proboszcz miejsca.

Na zakończenie wszystkim darczyńcom wręczono symboliczne pamiątki i podziękowania za ich wsparcie dla wspólnego dzieła.