Na początku była nazywana dość przekornie przez alumnów płockiego seminarium duchownego „Cielętnikiem” albo „Skupiduchem”. Szybko jednak ta imponująca budowla stała się „Antoniówką”. Nic dziwnego, bo inicjatorem jej powstania i przeznaczenia na letnisko seminaryjne był abp Antoni Julian Nowowiejski. Miejsce na wiślanej skarpie, na skraju rezerwatu Brwilno, zwyciężyło innych malowniczych kandydatów: Słupno, Czerwińsk i Kępę Polską.