Nowy numer 13/2024 Archiwum

"Kostka" znaczy "więcej"

"Niech ten rok będzie czasem, gdy będziemy od siebie wymagać »rzeczy większych« duchowo, moralnie i intelektualnie" - zachęcają nas biskupi w liście pasterskim na tę niedzielę.

Słowo Episkopatu Polski na tę niedzielę - 14 stycznia 2018 r. - jest szczególne, bo zakotwicza się w naszej diecezji i dotyczy nas w pierwszej kolejności. Jest to również słowo, które wprowadza nas w obchody Roku św. Stanisława Kostki w diecezji płockiej. Z tym większą uwaga warto wsłuchać się w jego treść.

"Św. Stanisława Kostkę pragniemy zaprosić dzisiaj, aby stał się patronem rozpoczętego właśnie nowego roku. O tym wyborze zdecydowała zarówno 450. rocznica jego śmierci, jak i program duszpasterski Kościoła w Polsce. Jeśli mamy w tym roku rozważać osobę i dary Ducha Świętego dane w sakramencie bierzmowania, nie może być lepszego patrona niż ten, który został uzdolniony przez Ducha Świętego do mężnego wyznawania wiary w dojrzały i niebanalny sposób. Ponadto ważnym motywem ogłoszenia roku 2018 Rokiem Świętego Stanisława Kostki jest także zwołany na październik w Rzymie Synod Biskupów, poświęcony młodzieży i rozeznawaniu powołania. Dobre przygotowanie do tego Synodu jest wspólnym zadaniem dla duszpasterzy, rodziców i wychowawców, a także młodzieży, której przez całe stulecia patronował i nadal patronuje św. Stanisława Kostka. W 100. rocznicę odzyskania niepodległości nie zapominajmy również, że już w 1674 roku, a więc jeszcze przed kanonizacją bł. Stanisława Kostki, papież Klemens X ogłosił go patronem Korony Polskiej i Wielkiego Księstwa Litewskiego" - czytamy w liście episkopatu.

Poświęcenie dla Boga i ojczyzny, pobożność, męstwo i wierność, tęsknota za niebem - to, zdaniem biskupów, rysy duszy Stanisława, które powinny przelać się do naszego życia, sumień i wiary.

"Żyjąc w XXI wieku, nie powtórzymy dokładnie czynów św. Stanisława Kostki" - czytamy. "Naszym zadaniem jest raczej zrozumienie ducha tego świętego, który nie dał się zwieść mirażowi wygodnego życia, zabezpieczonego majątkiem rodziców. Miał odwagę przeciwstawić się panującym modom i naciskom grupy. Nie chciał ani imponować, ani uczynić z życia jednej wielkiej rozrywki. Był silną osobowością, miał swoją klasę i styl. Do końca zachował wolność. To nie był młody człowiek, który nie wie, po co żyje, jest znudzony i apatyczny, żądający od innych, a nie dający nic z siebie. Nie pozwalał sobie na eksperymenty w poszukiwaniu szczęścia. Wiedział, że ten świat nie zaspokoi jego tęsknot, że prędzej czy później poczułby się w nim oszukany lub zawiedziony. Wiedział, że charakter to nie tylko sprawa dziedziczenia cech po przodkach, nie tylko wpływ środowiska, ale rzetelna praca nad sobą. Wiedział też, że stawać się dojrzałym człowiekiem to podejmować trud rozwoju. Nie był mięczakiem, który mówi: taki już jestem, a zło usprawiedliwia słabością, obwinia innych, oskarża warunki i historię. Był czujnym ogrodnikiem wyrywającym chwasty słabości i grzechu, aby wyrosły piękne kwiaty i owoce. Uwierzył w miłość Boga i całym sobą na nią odpowiedział" - czytamy w liście.

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

Zapisane na później

Pobieranie listy