"W Płocku i okolicach z powodu zanieczyszczonego środowiska przekraczana jest średnia krajowa osób chorych onkologicznie, niepokojem napawa stan uregulowania Wisły, niedostateczna jest świadomość ekologiczna wielu mieszkańców w segregowaniu śmieci, wiele do życzenia pozostawia ekologiczna kultura uprawy ziemi, częste niestety jest wypalanie traw, zaśmiecanie lasów i plaż, nie mówiąc o nieodpowiedzialnych zachowaniach w miejscach publicznych podczas imprez masowych, połączonych ze spożywaniem alkoholu..." - to niektóre z niepokojących zagadnień ekologicznych, o których mówi w swym lipcowym oświadczeniu Rada Społeczna przy biskupie płockim.

Czas więc najwyższy, aby zwrócić uwagę na troskę o środowisko naturalne i kształtować w sumieniach "chrześcijański etos ekologiczny". Chodzi tu o nową wrażliwość i "ekologiczne nawrócenie", o połączenie troski o przyrodę z realistyczną troską o godność ludzką, a także o pogłębioną refleksję na polu teologicznym, etycznym i nauk przyrodniczych.

"Ponieważ wszystko jest ze sobą powiązane, konieczne jest połączenie troski o środowisko ze szczerą miłością do człowieka i z ciągłym zaangażowaniem wobec problemów społeczeństwa. Nie da się utworzyć zdrowej i sprawiedliwej relacji z naturą bez odnowionego człowieka, obdarzonego wrażliwym sumieniem. (...) Jako chrześcijanie chcemy włączyć się w proces mazowieckiego nawrócenia ekologicznego, które zakłada tak samo rachunek sumienia i żal z powodu zaniedbań i grzechów wobec dzieła stworzenia, jak i działania na rzecz trwałej zmiany, której skutkiem musi być nawrócenie społeczne. Na tej drodze duchowość chrześcijańska zaleca kontemplatywny styl życia, wstrzemięźliwość opartą na postawie wdzięczności za minimum konieczne do życia i sakramenty święte" - czytamy w oświadczeniu rady.

Poniżej Apel Rady Społecznej przy biskupie płockim:

Troska o ochronę środowiska naturalnego

1. Czujemy się przynagleni do pozytywnej odpowiedzi na żarliwe wołanie papieża Franciszka o ochronę środowiska naturalnego. Mimo wysiłków podejmowanych przez władze samorządowe i dyrekcje wielkich zakładów przemysłowych, w Płocku i okolicach z powodu zanieczyszczonego środowiska przekraczana jest średnia krajowa osób chorych onkologicznie. Niepokojem napawa stan uregulowania Wisły, niedostateczna jest świadomość ekologiczna wielu mieszkańców w segregowaniu śmieci. Wiele do życzenia pozostawia ekologiczna kultura uprawy ziemi, częste niestety jest wypalanie traw, zaśmiecanie lasów i plaż, nie mówiąc o nieodpowiedzialnych zachowaniach w miejscach publicznych podczas imprez masowych, połączonych ze spożywaniem alkoholu.

2. Chrześcijański etos ekologiczny obejmuje także dziedzictwo kulturowe, ochronę krajobrazu i tych zabytków naszej architektury, której nie zniszczyły wojny, okupanci i najeźdźcy. W tym kontekście trzeba podkreślić, że świątynie, cmentarze, place przykościelne wtapiając się w jedyny w swoim rodzaju pejzaż małych ojczyzn, stanowią o tożsamości mazowieckiej ziemi. Czym byłby widok płockiego Wzgórza Tumskiego bez wież katedry, murów Opactwa Pobenedyktyńskiego, zarysu płockiej Fary, kościoła św. Dominika czy Katedry Starokatolickiego Kościoła Mariawitów?

3. Chrześcijańska troska o środowisko naturalne, inspirowana wolą Stwórcy, każe nam zwrócić uwagę na odpowiedzialność za poszanowanie ładu, który Bóg wpisał w przyrodę. Myśl chrześcijańska broni koncepcji ekologii integralnej, w której nie mitologizuje się ziemi, zwierząt i przyrody, ale wpisuje troskę o ekologię w podstawowe akty ludzkiego sumienia. Oznacza to, że naśladowanie Stwórcy w Jego czułości wobec przyrody idzie w parze z troską o godność człowieka na każdym etapie jego rozwoju i w każdym stanie jego życia. Połączenie troski o przyrodę z realistyczną troską o godność ludzką jest warunkiem koniecznym do wzięcia odpowiedzialności za harmonijny rozwój świata. Broni jednocześnie ekologię przed wszelkimi formami ideologizacji i manipulacji światopoglądowych.

4. Realizacja postulatów ekologicznych w codziennej praktyce duszpasterskiej, katechetycznej i homiletycznej jest jednym z najpilniejszych zadań Kościoła na Mazowszu. Wiąże się to tak samo z indywidualnym nawróceniem ekologicznym, jak i obywatelskimi działaniami politycznymi w reformowaniu małych ojczyzn. W tym kontekście trzeba doceniać zarówno małe, konkretne gesty ekologiczne, jak i zaangażowanie w motywowaną religijnie troskę o dobro wspólne. Zakłada to walkę z ubóstwem, przywracającym godność wykluczonym oraz harmonię w przyrodzie. Nawrócenie ekologiczne polega na wyciągnięciu wszystkich konsekwencji ze spotkania z Jezusem w relacjach z otaczającym światem.