Na polu ręce złóż

"Praca ludzka na roli ma szczególną godność. (...) W diecezji płockiej, w której zdecydowana większość parafii ma charakter wiejski, praca rolnika otaczana jest należnym szacunkiem i troską duszpasterską" - przypomina dokument o duszpasterstwie 43. Synodu Diecezji Płockiej. Zaleca się w nim, aby kultywować dawne i uświęcone tradycje, które łączą pracę na roli z wiarą i pobożnością, jak poświęcenia pól czy dożynki.

W wielu parafiach o pobożności ludzi wsi przypominają obrazy i procesyjne feretrony na których został przedstawiony św. Izydor, oracz. W dawnych wiekach był on tak bardzo popularny, że swoją sławą przyćmił nawet wielkiego uczonego i doktora Kościoła - św. Izydora, biskupa Sewilli. Na szczęście, w ostatnich latach kult świętego patrona rolników jest przywracany.

Izydor urodził się w Madrycie ok. 1080 r. Pochodził z ubogiej, ale szczerze religijnej rodziny, która z niewiadomych przyczyn przeniosła się na wieś. Bieda w domu zmusiła Izydora do pracy w charakterze parobka u zamożnego sąsiada. Z tego czasu pochodzi piękna legenda: oskarżono Izydora, że za mało pracuje, a za dużo się modli. Zdziwiło to gospodarza, u którego pracował, gdyż zawsze powierzone mu prace były na czas dobrze wykonane. Postanowił jednak podpatrzeć pracownika. Zobaczył Izydora zatopionego w modlitwie i anioła, który za niego wykonywał orkę. I ta właśnie scena jest przedstawiana na wielu obrazach świętego.

Izydor zasłynął z pobożności, z ducha pokuty i z uczynków miłosierdzia. Choć sam ubogi, chętnie dzielił się z uboższymi od siebie. Zmarł około roku 1130. Beatyfikował go papież Paweł V w roku 1619, a w kilka lat potem papież Grzegorz XV w roku 1622 ogłosił świętym.