Przynaglenie z krzyża

XIV. Przemiana

Każdy ludzki grób przechowuje głęboką tajemnicę człowieka: ból wszystkich jego dni, jego uporczywą, codzienną, pełną wzlotów i załamań walkę i codzienną tęsknotę za przemianą, za szczęściem. Trzeba było jednak dopiero grobu Tego, w którym najpełniej dokonało się zjednoczenie Boga z człowiekiem, by bolesna tajemnica ludzkiego grobu mogła przemienić się w tajemnicę radosnej nadziei.

Uwielbiony bądź, Chryste, za swe życie i ofiarę złożoną na drzewie krzyża, za Twój grób i Zmartwychwstanie, za wszystko, co uczyniłeś dla ludzi, by odnajdując na zawsze swoje miejsce w Ojczyźnie niebieskiej, ujrzeli wypełnienie swoich oczekiwań.

O autorce

s. Janina Tarsycja Stręciwilk (1940-2004). Pochodziła z Lubelszczyzny, z wielodzietnej rodziny. Rodzice mieli sześć córek, pięć z nich wybrało życie zakonne. W 1956 r. wstąpiła do sióstr pasjonistek w Płocku. Za nią poszły do tego samego zgromadzenia jeszcze trzy jej siostry. W 1958 r. złożyła pierwsze śluby, a w 1963 - profesję wieczystą. Studiowała na KUL-u, pracowała w Ciechanowie, Lublinie, Niższym Seminarium Duchownym w Płocku - jako wychowawczyni i polonistka. Od 1987 r. do śmierci była przełożona generalną zgromadzenia. Została pochowana w Płocku.