Kościół miłosierny

"Posługa charytatywna stanowi istotny i konieczny element działalności Kościoła. Wszyscy chrześcijanie mają prawo i obowiązek służyć pomocą materialną i duchową ludziom, którzy są w potrzebie. Źródłem tej powinności jest wyraźna wola Jezusa Chrystusa (por. J 15,12), przykładem zaś zaangażowania na rzecz ubogich jego pełna miłości postawa. Wspomniana posługa może przybrać dwojaką postać, mianowicie: aktywność indywidualną i działalność zorganizowaną; ta ostatnia powinna być realizowana pod przewodnictwem kompetentnej władzy kościelnej. Uporządkowana służba wspólnotowa Kościoła na rzecz potrzebujących posiada charakter powszechny; należy ją wypełniać poczynając od małych wspólnot lokalnych, poprzez Kościoły partykularne, aż po Kościół powszechny

Należy bezwzględnie zatroszczyć się o to, aby w ramach posługi charytatywnej „podporządkować miłosierdzie słów miłosierdziu czynów” (por. Jan Paweł II, Nuovo millennio ineunte, 50). W tym celu w każdej Parafii należy utworzyć Parafialny Zespół Caritas. Zarząd, cele i zakres obowiązków Zespołu określa Statut Caritas Diecezji Płockiej (§ 25 pkt 1) i Instrukcja o Parafialnych Zespołach Caritas.

Należy otoczyć szeroką opieką materialną i duchową, zwłaszcza przez Parafialne Zespoły Caritas, rodziny wielodzietne i niepełne, osoby starsze i samotne, bezdomnych, bezrobotnych, niepełnosprawnych, dotkniętych przemocą domową, nieporadnych w sprawach opiekuńczo- wychowawczych, dotkniętych zdarzeniami losowymi, sytuacjami kryzysowymi i innymi dysfunkcjami.

Wobec coraz szerszych obszarów ubóstwa w zakresie dóbr duchowych, intelektualnych i moralnych należy rozwinąć wolontariat chrześcijański; aktywności wiernych na tym polu musi bezwzględnie towarzyszyć formacja przygotowawcza i permanentna" - czytamy m.in. w dokumencie "Kościół ubogich – Kościół w trosce o zachowanie stworzenia".