Maryjna studniówka

Sporządzono Kopię Cudownego Obrazu i 6 maja 1957 roku, gdy Ksiądz Prymas Wyszyński udał się do Rzymu, aby odebrać kapelusz kardynalski (wcześniej władze komunistyczne odmówiły wydania paszportu), zabrał ze sobą tę Kopię. Sługa Boży Papież Pius XII z radością pobłogosławił Obraz, aby wędrował on jako widomy znak łączności katolickiej Polski ze Stolicą Świętą. Tak rozpoczęła się Pierwsza Peregrynacja.  Władze komunistyczne, przerażone  jej owocami, zaczęły stopniowo ograniczać to wielkie dzieło. Kilkakrotnie odbierano Obraz, wreszcie „aresztowano” go i przewieziono na dziedziniec jasnogórski, a wyższy oficer MO wezwał przeora i przekazał mu, że Wizerunek ma pozostać na Jasnej Górze; w razie niepodporządkowania się temu nakazowi, zostaną powołani do służby wojskowej wszyscy klerycy paulińscy i zlikwidowany będzie klasztor warszawski ojców.

Przez Polskę wędrowały w tych latach tylko puste ramy, Ewangeliarz i świeca, symbolizujące Nawiedzenie Maryi. Sam byłem tego świadkiem – tak działo się w archidiecezji katowickiej, z której pochodzę. Gdy zbliżało się Nawiedzenie diecezji sandomierskiej, ksiądz Wójcik, kapłan tej diecezji, aby nie obarczać odpowiedzialnością ojców paulinów, postanowił potajemnie wykraść Obraz. Tak się też stało i 13 czerwca 1972 roku Cudowny Wizerunek został wywieziony do Radomia. W wygłoszonym wtedy kazaniu Ksiądz Prymas powiedział: "Kościół musi mieć swoją Matkę. Była już na Godach w Kanie. Jakże się cieszymy, że wróciła! Narodowi potrzebna jest MATKA! Cieszymy się, że Obraz - dar Ojca Świętego - który jest własnością Episkopatu Polski i oddany został pod moją opiekę i odpowiedzialność - będzie waszą radością". Od tego czasu Peregrynacja kontynuowana była już bez przeszkód, także w naszej Diecezji. Liczni jeszcze,  starsi kapłani mają w pamięci wspaniałe owoce tego Pierwszego Nawiedzenia, odbywającego się od 30 listopada 1975 roku do 7 listopada 1976 roku.