Najbardziej płockie siostry

Siostry starają się realizować ten charyzmat wynagrodzenia i ekspiacji poprzez modlitwę, łącząc się z cierpiącym Chrystusem. Każdego dnia odprawiają Drogę Krzyżową i rozważają bolesną część Różańca, przed pierwszym piątkiem każdego miesiąca wstają w nocy na Godzinę świętą, by razem z Jezusem modlić się w Ogrójcu, w każdy piątek odprawiają rozmyślanie o Męce Pańskiej. - Naszą pracę apostolską także ofiarujemy w intencji nawrócenia grzeszników. Pracujemy z dziećmi i młodzieżą, jako katechetki i nauczycielki, organizujemy letni i zimowy wypoczynek dla dzieci z ubogich rodzin, prowadzimy przedszkole. Siostry naszego zgromadzenia pracują także wśród chorych i potrzebujących jako pielęgniarki i opiekunki w szpitalach i domach opieki, prowadzą działalność charytatywną, pracują na misjach wśród Kameruńczyków. Najcenniejszą cząstką naszego zgromadzenia – jak mówiła nasza Założycielka są siostry starsze i chore, które wszystkie swe cierpienia łączą z cierpieniami Chrystusa, i w ten najdoskonalszy sposób wspierają działalność zgromadzenia – opowiadają siostry pasjonistki.

Aby jak najlepiej poznać charyzmat, każda z sióstr po wstąpieniu do zgromadzenia odbywa kilkuletnią formację podstawową, która ma ją przygotować do świadomego i całkowitego oddania się Bogu. Pierwszym okresem formacji jest postulat, w którym dziewczęta przez kilka miesięcy przyglądają się życiu sióstr, włączając się w modlitwy i pracę sióstr na terenie domu. Kolejnym bardzo ważnym etapem formacji jest dwuletni nowicjat, który rozpoczyna się uroczystością obłóczyn, czyli przyjęcia szat zakonnych oraz zmianą imienia na znak zmiany sposobu życia. Siostry nowicjuszki pod czujnym okiem swojej mistrzyni zgłębiają tajniki życia zakonnego, uczestniczą we wszystkich praktykach pokutnych zgromadzenia oraz przygotowują się do złożenia ślubów zakonnych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Profesją czasową, składaną na rok i ponawianą przez kolejne cztery lata siostry rozpoczynają okres junioratu – czyli ślubów czasowych, w czasie trwania którego nadal kształtują swoje powołanie uczestnicząc w dniach skupienia i wykładach, ale także włączają się w pracę apostolską, prowadzoną przez Zgromadzenie. Okres formacji podstawowej kończy się uroczystością ślubów wieczystych, poprzez które każda siostra odpowiadając na głos powołania w sposób świadomy oddaje całe swoje życie Bogu. – W ten sposób miłością odpowiadamy na Miłość, która wezwała ją, jak niegdyś Proroków, Apostołów i naszą Matkę Założycielkę do szczególnej misji współpracy z Bogiem w dziele zbawienia. Każda z nas ma świadomość, że nosi skarb powołania zakonnego w glinianym naczyniu własnej ułomności i niedoskonałości, dlatego zwracamy się z serdeczną prośbą o modlitwę za nas, nasze zgromadzenie i dzieła, które podejmujemy. o nowe powołania, abyśmy realizując charyzmat przekazany naszej założycielce godnie wynagradzały cierpiącemu Chrystusowi – mówią siostry.

Kościół docenił heroizm matki Józefy Hałacińskiej i rozpoczął proces beatyfikacyjny. Został zakończony już etap diecezjalny, obecnie proces jest prowadzony w Rzymie. Doczesne szczątki założycielki pasjonistek zostały przeniesione z grobowca sióstr na cmentarzu katolickim w Płocku do kościoła farnego pw. św. Bartłomieja, który był kościołem parafialnym pierwszych pasjonistek, także matki Józefy.