Natchnął go papież

Czego konkretnie dotyczyła tematyka konkursowa?

Pytania koncentrowały się na wiedzy o życiu, działalności duszpasterskiej i twórczości literackiej papieża. Były to zazwyczaj interpretacje tekstów, dokumentów, czy wystąpień papieża, ale w historii konkursów pamiętam też pytania o przebieg papieskiej pielgrzymki do Boliwii, bliższą czy dalszą papieską rodzinę, politykę zagraniczną Stolicy Apostolskiej, inwigilację Kościoła w czasach krakowskich rządów Karola Wojtyły, jak i te bardziej prozaiczne jak np. pytania o samochody i ordery watykańskie, czy nawet potrawy, które podawano papieżowi w trakcie pielgrzymki do Azerbejdżanu.

Co daje Ci spotkanie z papieżem w takiej właśnie konkursowej formie?

Myślę, że w dzisiejszych okolicznościach pojawia się szczególne zapotrzebowanie na tego typu konkursy. Mamy filmy, niezliczone artykuły na ten temat w gazetach, odsłaniane są co i rusz nowe pomniki, urządzane akademie i na tym jakby kończy się całe zainteresowanie osobą Jana Pawła II. Albo zapominamy o nim, albo ciągle zamykamy osobę tego wielkiego Polaka w schematach i stereotypach kultury masowej. A ludzie są dziś zbyt bardzo zagubieni i zdezorientowani na tylu płaszczyznach swej egzystencji, więc chyba powinni poznawać i wpatrywać się w kogoś kto całe swe życie poruszał się w świetle Bożych, ogólnoludzkich wartości.

Nie poznają, nie wpatrują się już w Niego…?

Moc papieża udzielała się przez te lata wszystkim Polakom, ale i dzisiaj jest szczególnie potrzebna, gdy dużo wokół nas zmienia się na zewnątrz, ale nie ma albo mało widać wewnętrznych zmian w ludziach. Ciągle często kłaniamy się okolicznościom, wybieramy drogę na skróty, idziemy na kompromisy, które tak naprawdę stają się naszą kompromitacją. Przez to nie dokonuje się w nas zmiana na lepsze. Hołdując swej próżności i egoizmowi wykłócamy się w jałowych dyskusjach, zapominając przy tym, jak dużo nam jeszcze brakuje do tego, by mierzyć człowieka miarą „serca i sumienia” i budować przez to cywilizację miłości.