Nie jesteśmy tylko kopistami

  Warsztaty odbywają się w Domu Darmstadt
Agnieszka Małecka/GN Najpierw wspólnie mówią specjalną modlitwę ikonopisa, potem zasiadają przy stole i zaczyna się praca nad ikoną. Uczestniczki warsztatów, zorganizowanych i prowadzonych przez Katarzynę Kobuszewską, przez dwa wakacyjne miesiące tworzą ikonę typu Mandylion, czyli portret Chrystusa na chuście. - Tu skupiamy się przede wszystkim na technice rozjaśniania twarzy, a to jest pewien fundament, który przyda się przy tworzeniu każdej, bardziej skomplikowanej ikony - mówi pani Katarzyna.

Uczestniczki warsztatów (bo tak się składa, że to same panie) miały do wyboru kilka wersji Mandylionu, m.in. siedemnastowieczną ikonę Uszakowa. - Nie ma dwóch identycznych ikon. Zawsze zachęcam, by bronić się przed twierdzeniem, że jesteśmy tylko kopistami. Każdy wkłada w swoją pracę coś od siebie - podkreśla prowadząca warsztaty plastyczka i ikonopistka.

I faktycznie, kiedy pod koniec cotygodniowych zajęć, wszystkie ikony zostają ustawione obok siebie, widać ich odmienny charakter i cele, jakie postawiły sobie autorki.

  Ikona musi błyszczeć
Agnieszka Małecka/GN - Ikonę poznaje się bardziej, gdy się ją pisze. Dla mnie to spotkanie z ikonopisaniem to coś bardzo osobistego i duchowego – przyznaje jedna z uczestniczek, pani Anna, która pracuje na co dzień w Warsztatach Terapii Zajęciowej.

- Pisanie ikon uczy cierpliwości i pokory - mówi z kolei Katarzyna Kobuszewska. Adeptki tej sztuki zachęca do tego, by pracowały w swoim tempie, ale nie śpieszyły się. - Jeśli widzę w Internecie filmik, na którym ktoś pisze ikonę z suszarką w ręku, żeby było szybciej, to jest straszne - przyznaje.