Ale obchody jubileuszowe w mieście nad Wkrą trwały o wiele dłużej. – Nasz program na ten rok to duchowa odnowa i zawierzenie. W czasie trzydniowych rekolekcji przed jubileuszem, które poprowadził ks. kan. Mieczysław Ochtyra, zwróciliśmy uwagę na potrzebę zawierzenia naszego życia Jezusowi, świętym patronom i Matce Najświętszej. Nasze przygotowania miały charakter duchowy przez comiesięczne wieczory wielbienia, artystyczny i ewangelizacyjny – przez koncerty i spektakl o św. Stanisławie biskupie i męczenniku, przygotowany przez młodzież z LO w Glinojecku, wreszcie materialny – bo sprawiony został wielki witraż do kościoła, założyliśmy również ogrzewanie – wylicza ks. proboszcz Mariański.

W nowym glinojeckim kościele i wokół niego skupia się historia wiary tego miejsca. W nowoczesnym miejscu, obok ciekawej ściany witrażowej jest ciekawa Droga Krzyżowa, autorstwa Przemysława Brykalskiego, artysty malarza z Warszawy. – jest nowoczesna. Na czternastu obrazach artysta umieścił zasadniczo samego Jezusa. Czerpał inspirację z Ewangelii i z wizerunku na Całunie Turyńskim. Chrystus jest na tych obrazach sam, bez tłumu. Kiedy ludzie w Glinojecku pytali artystę o motywy takiego przedstawienia, on odpowiedział, że to my jesteśmy tłumem. Jako grzesznicy mamy iść za krzyżem Jezusa – tłumaczył "Gościowi Płockiemu” wymowę Drogi Krzyżowej ks. Mariański.

Obok nowoczesnych przedstawień sakralnych warto zatrzymać się w kaplicy bocznej. Tam zgromadzono przedmioty ze starego, drewnianego kościoła: ołtarz, obrazy, ławki. Tam również znajduje się akt konsekracji kościoła sprzed 25 laty.Przy świątyni warto zatrzymać się przed figurą Matki Bożej z 1863 roku i przed figurą Chrystusa Odkupiciela, która, jak głosi napis: „stoi na miejscu trzech kościołów parafialnych 1518-1599 spłonął, 1750-1915 spłonął, 1918-1995 rozebrany po zbudowaniu obecnego”.

Dokładna data powstania kościoła w Glinojecku nie jest znana. Prawdopodobnie powstał około połowy XIII wieku. W 1403 roku znajduje się wzmianka o ks. Rafale, który w latach 1403-1412 był rektorem miejscowej świątyni. W 1598 r. istniał drewniany, niekonsekrowany kościół pw. św. Stanisława BM, wybudowany po spaleniu się poprzedniej świątyni. Kolejny kościół, wybudowany pod koniec XVI w., został zniszczony w czasie wojen szwedzkich. Około 1750 r. wzniesiono nową świątynię, którą konsekrował w 1758 r. sufragan włocławski biskup Kanigowski. Kościół spłonął w 1915 r. Do 1918 roku Msze święte były odprawiane w przystosowanym do tego celu magazynie cukrowni. Jeszcze w 1918 roku wybudowano drewniany kościół, gdy proboszczem był ks. Stanisław Augustyński. Kościół ten miał być budowlą tymczasową, a tymczasem przetrwał aż do 1995 roku. W 1980 r. rozpoczęto budowę okazałej murowanej świątyni. Jej architektem był mgr inż. Jan Laube, a projekt wykonał dr inż. Andrzej Żurawski.