Książka, jak dowiadujemy się we wstępie, jest owocem spotkań i z księżmi, i z wiernymi świeckimi, przy czym te ostatnie, jak pisze autor, mają zwykle kontekst uroczysty, bo dzieją się podczas wizytacji, bierzmowania czy wydarzeń liturgicznych i patriotycznych. W takich okolicznościach są krótkie rozmowy, a czasem „tylko skrzyżowanie wzroku”, które obrazuje dobrze zdanie: „I niejako przez pryzmat tej Hostii spotykam wzrok starszej rozmodlonej kobiety lub dostrzegam w geście najgłębszego oddania Bogu, spracowane dłonie gospodarza czy rzemieślnika (…) jakby w tym akcie znajdowało swój dogłębny wyraz ich człowieczeństwo”.