Znali się z nim ze studiów w Rzymie późniejsi profesorowie płockiego Wyższego Seminarium Duchownego: ks. Wojciech Góralski, ks. Czesław Rychlicki i ks. Bronisław Sałkowski. Z ks. prof. Góralskim połączyła ich wspólna pasja do prawa kanonicznego. – Znaliśmy się od 1967 roku. I choć on studiował na Gregorianie, a ja na Rocie Rzymskiej, i choć on mieszkał w Kolegium Polskim, a ja w Instytucie Polskim, to w każdą niedzielę, poza wakacjami, spotykaliśmy się na wspólnych wycieczkach i zwiedzaniu Rzymu. Zresztą obydwaj pochodziliśmy z Poznania i byliśmy rówieśnikami (rocznik ’39) – mówi ks. prof. Góralski.

– Był człowiekiem dobrego serca, niezwykle prawym, otwartym na innych, utalentowanym, błyskotliwym prawnikiem. Był jednym z najwybitniejszych współczesnych kanonistów. To on nadał interpretacją prawną kan. 1099 Kodeksu Prawa Kanonicznego dotyczącego pojęcia błędu prawnego w kwestii konsensusu małżeńskiego, która następnie została powszechnie przyjęta w orzecznictwie kościelnym. W sprawach wiary był zdecydowany i jednoznaczny, zawsze podziwiałem jego wrażliwość duszpasterską, choć pracował przede wszystkim jako kurialista rzymski, prawnik i naukowiec. Od 15 lat spotykaliśmy się co roku w Ciechocinku, gdzie przyjeżdżał na wakacje – wspomina ksiądz profesor.

– Jako prefekt kongregacji do spraw Edukacji Katolickiej troszczył się o uniwersytety i wydziały kościelne, o seminaria duchowne, ale uważał, że szczególną uwagę we właściwym wychowaniu należy zwrócić na szkoły katolickie – dodaje ks. prof. Góralski.

W lipcu 2007 r. kard. Grocholewski odwiedził Płock. W katedrze odprawił Mszę św., odwiedził też Muzeum Diecezjalne.

Zenon Grocholewski urodził się 11 października 1939 r. w Bródkach w Wielkopolsce. Po ukończeniu szkoły podstawowej wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego w Wolsztynie, a po maturze do poznańskiego seminarium duchownego, które ukończył w 1963 r., przyjął święcenia kapłańskie z rąk abp. Antoniego Baraniaka. W 1966 r. został wysłany do Rzymu i praktycznie od tego czasu tam mieszkał. Na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim studiował prawo kanoniczne. Od 1972 r. przez 27 lat pracował w Najwyższym Trybunale Stolicy Apostolskiej, a od 1998 r. przez rok pełnił funkcję prefekta tej instytucji.

W 1983 r. otrzymał sakrę biskupią z rąk papieża Jana Pawła II. Ten sam papież w 1999 r. mianował go prefektem Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej, a w 2001 r. – kardynałem. Kongregacji przewodził aż do 2015 r., do czasu przejścia na emeryturę. Zmarł 17 lipca w Rzymie.