Dla księży, dla diecezji

Data 6 maja 1710 roku jest dobrze udokumentowana, zachował się bowiem dekret erekcyjny seminarium, wystawiony przez ówczesnego biskupa płockiego Ludwika Załuskiego. Czytamy w nim m.in.: "seminarium kleryckie, przy naszym kościele katedralnym, zgodnie z dekretem świętego Soboru Trydenckiego, aby powstało postanawiamy je erygować (...) Powierzamy tymże czcigodnym kapłanom ze Zgromadzenia Misjonarzy, kierownictwo tegoż seminarium, za zgodą Stolicy Apostolskiej". Pierwszym rektorem seminarium został ks. Jakub Trochon - Francuz. Piastował urząd rektora do 1735 roku.

Warto jednak podkreślić, że dzieje seminarium diecezji płockiej sięgają końca XVI wieku. W 1594 roku ówczesny biskup płocki, późniejszy arcybiskup gnieźnieński Wojciech Baranowski, założył w Pułtusku - mieście biskupim nad Narwią seminarium duchowne. Powstało więc ono wkrótce po zakończeniu Soboru Trydenckiego. Od 1710 roku do 1865 istniały więc dwa seminaria. Po upadku powstania styczniowego zostały ono połączone w jedną uczelnię z siedzibą w Płocku.

W Roku Życia Konsekrowanego warto podkreślić, że w początki płockiego seminarium, a później już połączonej uczelni pułtusko-płockiej swój istotny wkład wniosły zgromadzenia zakonne. 305 lat temu do prowadzenia seminarium duchownego w Płocku zostali sprowadzeni Księża Misjonarze, a gdy seminaria się połączyły, znalazły swe lokum w budynkach poreformackich, po kasacie klasztorów. Od 150 lat pozostają one siedzibą płockiego Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku.