Wspominamy abp. Zygmunta Kamińskiego w 5. rocznicę jego śmierci.
1 maja, 16 lat temu abp Zygmunt Kamiński odchodził z biskupstwa płockiego do metropolii szczecińskiej. 5 lat temu, również 1 maja, zmarł w wieku 77 lat. Wspominamy płockiego ordynariusza, który przyjmował w naszej diecezji św. Jana Pawła II, przeprowadził synod diecezjalny i szerzył kult Bożego Miłosierdzia.
Urodził się dnia 20 lutego 1933 r. we Wzgórzu-Bełżycach, w diecezji lubelskiej. Ukończył Liceum Biskupie w Lublinie i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie. Święcenia prezbiteratu przyjął dnia 22 grudnia 1956 r. w katedrze lubelskiej z rąk bp. Piotra Kałwy, ówczesnego biskupa lubelskiego.
Po święceniach został skierowany do pracy duszpasterskiej w parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Piaskach (1957-1959), następnie do parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Lublinie (1961-1963) i parafii pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Lublinie (1963-1966).
Od 1959 do 1961 odbył studia na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, uwieńczone doktoratem w 1971 r. Promotorem pracy doktorskiej był ks. prof. Aleksy Petrani, a temat rozprawy brzmiał: "Aplikacja Mszy św. za wiernych w ustawodawstwie przedkodeksowym Kościoła zachodniego".
Od 1966 r. ks. Kamiński pracował w Kurii Biskupiej w Lublinie jako diecezjalny wizytator nauczania religii, referent ds. duszpasterstwa starszej młodzieży męskiej oraz sędzia prosynodalny. Od 1975 roku został przewodniczącym Wydziału Duszpasterskiego.
28 października 1975 roku bł. papież Paweł VI mianował go biskupem pomocniczym w Lublinie, przydzielając mu stolicę tytularną Midica. Sakrę biskupią przyjął 30 listopada 1975 roku w katedrze lubelskiej, z rąk bp. Bolesława Pylaka, ówczesnego biskupa lubelskiego. Spełniając obowiązki biskupa pomocniczego, był jednocześnie proboszczem parafii katedralnej w Lublinie.
wp