Skautowe zbiórki odbywają się w Płocku od października, w co drugą sobotę miesiąca. Jeśli mali i trochę starsi adepci tego ruchu katolickiego harcerstwa wytrwają, może w niedalekiej przyszłości na letnim obozie będą budować charakterystyczne dla Skautów Europy "domki na drzewie" bez użycia gwoździ. Na razie spotykają się przed kościołem parafii św. Maksymiliana i zwykle maszerują nad Wisłę, by tam w grach i ćwiczeniach ruchowych spożytkować swą energię, a także wdrażać się w życie harcerskie, ucząc niezbędnych umiejętności i kształtować dobre nawyki i postawy [niedawno grupa wilczków uczyła się, czym jest szacunek]. Inicjatywa wyszła, zgodnie ze sprawdzona metodą, od samych Skautów Europy.

- W ubiegłym roku zwróciliśmy się z propozycją do ojców klaretynów i okazało się, że chcieliby mieć przy swojej parafii takie środowisko. Jesienią rozpoczął się nabór, który prowadzony był, dzięki życzliwości księży proboszczów, również w innych płockich parafiach: farze, katedrze, w św. Jadwidze, a także w niektórych szkołach. Pierwsza zbiórka była takim sprawdzeniem, czy to w ogóle zadziała. Okazało się, że przyszła wystarczająca liczba młodzieży i dużo dzieci, dzięki czemu można było od razu utworzyć cztery grupy, dwie młodszych tzw. wilczków - oddzielnie dla dziewcząt i chłopców od 8. do 12. roku życia oraz analogicznie dwie dla starszych od 12. do 17. roku życia, dla harcerek i harcerzy - mówi Jakub Siekierzyński z Warszawy - członek Rady Naczelnej Skautów Europy, który wspiera tworzenie się płockiego środowiska.

Co tę organizację wyróżnia? Jak wyjaśnia J. Siekierzyński Skauci Europy chcą wychowywać młodego człowieka szeroko, na wielu płaszczyznach, na co wskazuje 5 celów: wiara, charakter, duch służby, zmysł praktyczny i sprawność fizyczna. - Dzisiejsza młodzież ma najróżniejsze oferty zajęć i aktywności: treningi sportowe, konie, basen, nauka języków obcych i inne. W skautingu wartościowa jest właśnie ta wszechstronność systemu wychowania, który stara się rozwijać młodego człowieka w różnych płaszczyznach. Chodzi też o zaradność, o relacje oraz umiejętność współpracy z innymi ludźmi - dodaje. Jednym z celów jest wiara, ale skauci nie są grupą stricte religijną. Chodzi tu raczej o to, by wiara stawała się dla nich czymś naturalnym, niewymuszonym, a w jej kształtowaniu bardzo pomaga piękno otaczającego świata, z którym skauci obcują.

Dobrodziejstwo, jakie niesie jej młodym adeptom ta organizacja, dostrzegają sami rodzice. Tata jednego z płockich wilczków, który wraz z dwoma innymi panami póki co podjął się prowadzenia młodszej, chłopięcej grupy, wskazuje na to, że skauting podchodzi do wychowania wielopłaszczyznowo, odrywa dzieci i młodzież od świata wirtualnego i uczy umiejętności radzenia sobie w świecie realnym, a także kreatywności, współpracy - słowem wszystkiego, co może im się w życiu przydać. Nie bez znaczenia jest też aspekt wiary obecny w Skautach Europy, bo dziecko może zobaczyć, że osób podobnie myślących, jak jego rodzina, jest więcej.

Płockie grupy skautowe nie mają jeszcze mundurów; te pierwsze miesiące to na razie czas na okrzepnięcie środowiska. - Nie chcieliśmy zaczynać od kosztów, a raczej by na początku każdy się zorientował się i rozważył, czy to jest coś dla niego - zaznacza Jakub Siekierzyński, który wraz ze skautami m.in. z Olsztyna pilotuje tworzenie się płockiego środowiska, prowadząc na początku zbiórki, a teraz wspierając w tym osoby z Płocka, które podjęły się roli zastępowych.

- Zapraszamy szczególnie osoby powyżej 18. roku życia, które chciałyby się zaangażować. Zawsze znajdzie się jakaś rola, czy to zastępowego, czy szczepowego. Drużyny jeszcze w tym roku nie będziemy tworzyć, ale jeśli ktoś chciałby już teraz przygotowywać się do roli drużynowego, to zapraszamy. Nie trzeba się bać, my staramy się na początku wspierać i pomagać - dodaje.

Kontakt z płockim środowiskiem Skautów Europy można nawiązać poprzez ojców klaretynów.