Ksiądz od dobrej czcionki, od dobrego słowa

Pożegnano ks. kan. Zenona Glicnera, diecezjalnego wydawcę i wieloletniego duszpasterza w Wyszogrodzie.

Jako proboszcz i dziekan przez wiele lat przyjmował w swej parafii pieszych pielgrzymów zdążających z naszej diecezji do Niepokalanowa. Na zdjęciu: spotkanie z pielgrzymką w 2007 r.
Archiwum „Gościa Płockiego”

To on postawił na nowe tory Płockie Wydawnictwo Diecezjalne i uczynił z niego jedną z pięciu najważniejszych tego typu koncesjonowanych katolickich instytucji w Polsce, on również był pierwszym korespondentem diecezjalnym do polskich mediów katolickich. Potem, na 37 lat, został duszpasterzem w Wyszogrodzie, pełniąc przez wiele lat funkcję proboszcza i dziekana. Zmarł w Niedzielę Bożego Miłosierdzia, w wieku 85 lat i w 60. roku kapłaństwa. Uroczystościom pogrzebowym 13 kwietnia przewodniczył bp Roman Marcinkowski.

– Jesteśmy przeznaczeni do życia, choć nasze ciało umiera. Ważna jest jakość naszego życia, abyśmy po śmierci nie spalili się ze wstydu. Chodzi bowiem o to, abyśmy żyli dla Boga i dla innych ludzi. Ta misja jest wpisana zwłaszcza w powołanie kapłańskie i była udziałem ks. kan. Zenona – mówił w kazaniu pogrzebowym bp Roman. Przypomniał zasługi zmarłego dla diecezji płockiej, zwłaszcza w okresie jego pracy w kurii i w wydawnictwie diecezjalnym.

Ksiądz kan. Czesław Zenon Glicner urodził się 11 września 1939 r. w Rzeczycy (obecnie diecezja łowicka). Wstąpił do Metropolitarnego Seminarium Duchownego w Warszawie, ale po trzech latach studiów przeniósł się do Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku. Święcenia kapłańskie przyjął w 1964 r. z rąk biskupa Bogdana Sikorskiego w płockiej katedrze. Pracował duszpastersko jako wikariusz w parafiach: Różan (1964–1968) i w katedralnej św. Zygmunta w Płocku (1968–1971). Mianowany następnie pracownikiem Kurii Diecezjalnej Płockiej, pełnił funkcje notariusza, redaktora „Miesięcznika Pasterskiego Płockiego”, dyrektora Płockiego Wydawnictwa Diecezjalnego, korespondenta diecezjalnego do czasopism katolickich w Polsce. W 1987 r. został mianowany proboszczem parafii Wyszogród i dziekanem dekanatu wyszogrodzkiego. W 2013 r. przeszedł na emeryturę. Był kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej Pułtuskiej.

W grudniu ubiegłego roku poważnie podupadł na zdrowiu. Trafił do szpitala w Płocku, a następnie do Domu Seniora Leonianum w Sikorzu k. Płocka. – Miał silną wolę życia, ale zaawansowanie choroby i niewielka poprawa stanu zdrowia uświadomiły mu, że musi przygotować się do wieczności – powiedział o nim na pogrzebie biskup Marcinkowski. Zmarł 7 kwietnia 2024 r. Ks. kanonik był drugim od wojny proboszczem, który został pochowany na miejscowym cmentarzu. Pierwszym był ks. Michał Serafin, zamordowany przez Niemców w Płocku w 1942 r.