Trzeba szukać głębi w liturgii i muzyce kościelnej oraz wydobywać z nich piękno, ponieważ odnowa Kościoła idzie właśnie przez muzykę. Potrzeba wzmocnić edukację muzyczną w przestrzeni Kościoła, by w ten sposób ocalić w człowieku zapotrzebowanie na wyższą kulturę duchową, potrzeba wreszcie pilnej asymilacji dwóch postaw: aby śpiewać i wierzyć, aby śpiewać i nawracać… – to główne wnioski, które usłyszeli uczestnicy płockiego sympozjum.

W tym roku minęło 100 lat od śmierci ks. Gruberskiego – reformatora muzyki kościelnej w diecezji płockiej. O jego dokonaniach i aktualności postulatów reformy mówili 1 grudnia dwaj płoccy duchowni: ks. dr Andrzej Leleń i ks. dr hab. Piotr Wiśniewski. Zagadnienie muzyki kościelnej powiązali z liturgią z kolei o. prof. Dominik Jurczak OP, dziekan Wydziału Teologicznego Angelicum w Rzymie, ks. dr hab. Mariusz Białkowski z Akademii Muzycznej w Poznaniu, ks. dr hab. Grzegorz Poźniak z Uniwersytetu Opolskiego i ks. dr Adam Magruk z Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.

Uczestnicy sympozjum wysłuchali także dwóch utworów skomponowanych przez ks. Gruberskiego: kantatę ku czci św. Cecylii i Responsorium „Immolabit” z cyklu na Boże Ciało. Ten drugi utwór jest do dziś wykonywany przez niektóre chóry w diecezji, dodając splendoru obchodom uroczystości Ciała i Krwi Pańskiej.

Sympozjum Wyższego Seminarium Duchownego zostało zorganizowane po raz 45. Jego inicjatorem w latach 70. był ówczesny rektor WSD ks. dr Tadeusz Rutowski.