To druga, po Królewie, najstarsza parafia pw. św. Zygmunta w diecezji płockiej. Powstała w drugiej połowie XIV wieku. Łączą się w niej trzy wezwania: Trójcy Świętej, św. Wawrzyńca i właśnie św. Zygmunta. Niewiele śladów kultu króla i męczennika znajdziemy w długiej historii tej wspólnoty. Praktycznie jest to doroczny odpust i obraz świętego patrona w górnej części ołtarza głównego. Ciekawy jest ten zabytek barokowo-ludowy z 1720 r. Król na obrazie w jednej dłoni trzyma miecz, drugą dotyka piersi, jakby chciał wyznawać wiarę i bronić jej. Patrzy bezpośrednio na modlących się przed ołtarzem. Co może konkretnie oznaczać to jego czujne spojrzenie, wyznanie i gotowość do obrony? W historii tej parafii przełożyło się to na społeczne zaangażowanie.