Można rzec, że światło wpada do wnętrza kościoła Ducha Świętego przez plastycznie wyrażone uczynki miłosierdzia względem ciała. Te współczesne witraże, powstałe w latach 2008 i 2009 staraniem ówczesnego proboszcza ks. Andrzeja Więckowskiego, dopowiadają dawną historię tej świątyni, wybudowanej w najstarszej części Sierpca. A powstała ona prawdopodobnie pod koniec XV wieku przy szpitalu, czy też raczej przytułku. Do dzisiaj jest jedną z nielicznych już takich sakralnych budowli szpitalnych na Mazowszu.

Tutaj chorzy, kalecy, starsi i samotni mieli zapewnioną egzystencję, posługę religijną, a po śmierci pogrzeb na znajdującym się w sąsiedztwie cmentarzu. – To było coś w rodzaju średniowiecznego domu pomocy społecznej, prowadzonego przez Kościół, który zawsze niósł pomoc potrzebującym – mówi obecny proboszcz parafii farnej ks. dr hab. Sławomir Zalewski. W szpitalu-przytułku mieszkało od 8 do 10 osób, mężczyzn i kobiet, którzy uprawiali jarzyny na założonych obok działkach. Samym kościołem zajmował się mieszkający obok prepozyt. Gdy w XIX wieku przytułek został zlikwidowany, świątynia przeszła pod administrację sierpeckiego proboszcza. Od 1981 r. jest kościołem filialnym najstarszej parafii w tym mieście. Odprawiane są tu poranne Msze św., a w święto Matki Bożej Kościoła, zaraz po uroczystości Zesłania Ducha Świętego, odbywa się tu odpust. – Nie jest on duży, ale podtrzymujemy tę długą tradycję, aby ten kościół nie poszedł w zapomnienie – zauważa ks. S. Zalewski.