Nasza diecezja jest położona z dala od głównych szlaków Drogi Jakubowej wiodącej niegdyś przez ziemie Rzeczypospolitej. Jedynie nad Wisłą - od Zakroczymia, przez Płock, do Dobrzynia n. Wisłą wiódł szlak mazowiecki, od północy do granic diecezji zbliżał się szlak litewski, ale z pewnością żywa tradycja pielgrzymów przemierzających te drogi promieniowała na inne miejsca, dlatego w średniowieczu powstawały również na północnym Mazowszu parafie dedykowane św. Jakubowi. Jest ich siedem. Od razu też należy stwierdzić, że w diecezji płockiej nie ma żadnego sanktuarium św. Jakuba, nie ma też jego relikwii. Ale warto zatrzymać się przy jego ołtarzach, przy których zrodziła się tradycja poszczególnych parafii i świadectwa wiary.

Jednak w archiwach katedry w Santiago i dokumentach podróżnych wystawianych przez władców krain leżących na szlaku Jakubowym, od XIV w. można spotkać imiona pielgrzymów pielgrzymujących do grobu apostoła z Mazowsza. Jak podaje Małgorzata Wilska w artykule "Pielgrzymim szlakiem z Mazowsza do Composteli", pierwszymi odnotowanymi mazowszanami u grobu św. Jakuba byli Jan Pilik z Sierpca i Paweł z Radzanowa. Obaj otrzymali w 1380 r. glejty królewskie, umożliwiające bezpieczny przejazd przez Aragonię. A jeśli tak, to nie dziwi fakt, że właśnie między Sierpcem i Radzanowem jest koncentracja kilku parafii Jakubowach w diecezji płockiej.

Święty apostoł i patron pielgrzymów odbiera więc cześć w parafiach: Bożewo, Gostynin, Góra, Koziebrody, Płock Imielnica, Płonne, Słupia i Unieck. Piszemy o nich co tydzień w "Gościu Płockim" na stronie VIII. Zapraszamy do lektury!