Swoją działalność zainicjowała jako druga w tym mieście publiczna szkoła powszechna 1 września 1947 roku. "Początek roku szkolnego jako ważny moment w życiu dziatwy szkolnej odbędzie się bardzo uroczyście nabożeństwem w kościele i wysłuchaniem audycji radiowej nadającej przemowę Ministra Oświaty" – czytamy w pierwszym protokole z posiedzenia Rady Pedagogicznej.

Uroczystości jubileuszowe również rozpoczęły się Mszą św., którą w intencji uczniów i pracowników szkoły sprawowali w kościele farnym ks. Andrzej Maciejewski, proboszcz parafii św. Wojciecha i o. Wiesław Wiśniewski, pasjonista, proboszcz parafii św. Stanisława Kostki. – Dziś, gdy dziękujemy za Szkołę Podstawową nr 2, chcemy powiedzieć Bogu: dziękujemy, że jest taka szkoła, gdzie możemy wspólnie pracować, spotykać się, bawić, dorastać i uczyć – mówił w homilii zwracając się do dzieci ks. A. Maciejewski. – Ufam, że jesteście wdzięczni za wszystko to, co was spotyka, za otaczającą was miłość, za życzliwość tylu dobrych, wspaniałych ludzi, którzy są wokół was: nauczycieli, wychowawców, katechetów, rodziców. Chciałbym żebyście już teraz razem kształtowali historię waszej szkoły. Bo wspólnie możemy przecież więcej, nawet jeżeli jesteśmy mali. Wspólnie jesteśmy silniejsi, wrażliwsi na innych, rodzi się braterstwo i przyjaźń, łatwiej jest żyć i pokonywać trudności.

– 70 lat – czy to dużo czy mało? – pytała podczas uroczystej gali dyrektor szkoły Hanna Tomaszewska. - Dla człowieka to jest chyba dużo. Wystarczy, aby objąć w jedną całość i zamknąć dzieciństwo, młodość, dorosłe życie. (…) Natomiast w życiu szkoły to jest około 250 pracowników pedagogicznych, którzy przewinęli się przez tę szkołę od 1947 r., to również około 6 tys. uczniów, którzy ukończyli tę szkołę.

Uczestnicy uroczystości uczcili chwilą ciszy zmarłych nauczycieli i innych pracowników szkoły.

Jak podkreśla dyr Tomaszewska, każdy z uczniów i pracowników szkoły zostawił tu po sobie jakiś ślad, jakąś cząstkę siebie. I właśnie ta myśl stanowi motyw przewodni rocznicowych obchodów. Zgodnie z ustaleniami Rady Pedagogicznej został im poświęcony cały 2017 rok. W ich ramach przeprowadzono dziewięć różnego rodzaju szkolnych konkursów, których owocami są m.in. jubileuszowe logo szkoły oraz hymn "Kocham cię Dwójko", którego premierowe wykonanie miało miejsce podczas gali. Zwieńczenie obchodów będą stanowiły tabliczki z nazwiskami nauczycieli na klasopracowniach, w którzy uczyli.

Przasnyska "Dwójka" rozpoczynała swoją działalność korzystając z pomieszczeń w trzech różnych budynkach, aby 7 lat później przenieść się do własnej siedziby, która była kilkakrotnie przebudowywana i rozbudowywana. Podczas uroczystości zostały odczytane wspomnienia emerytowanej nauczycielki, Ireny Wiechowskiej, której stan zdrowia nie pozwolił przybyć osobiście. Utrwaliła w nich obraz szkoły sprzed 60 lat, kiedy klasy liczyły ponad 40 uczniów, którzy nie sprawiali, jak pisze pani Irena, dużych trudności wychowawczych. Niełatwo im było natomiast poradzić sobie z pisaniem piórem i atramentem. – Często we wspomnieniach, rozmowach rodzinnych i snach wracam do chwil spędzonych w "Dwójce". Był to piękny okres mojego życia – wspomina pani Irena, rocznik 1927.

Do przeszłości szkoły nawiązywał też program artystyczny w wykonaniu uczniów. Od 1974 r. nosi imię ona Henryka Sienkiewicza. Co roku jej delegacja uczestniczy w zlocie szkół sienkiewiczowskich. Wielkim wydarzeniem był zlot w 2015 r. , którego organizatorem była właśnie przasnyska "Dwójka".

Obecni uczniowie szkoły to już trzecie, uczące się w niej pokolenie. Wśród absolwentów, których odnaleźć dziś można na całym świecie, są ich rodzice i dziadkowie. Uczniami "Dwójki" byli również niektórzy z jej nauczycieli z dyrektor H. Tomaszewską na czele. Szkoła ma swoim koncie wiele znaczących sukcesów i osiągnięć, których wciąż przybywa. H. Tomaszewska zwraca uwagę na licznych laureatów konkursów przedmiotowych, artystycznych i sportowych. Od 10 lat szkoła efektywnie współpracuje z organizacjami pozarządowymi, co poprzez realizację licznych projektów pozwala na poszerzanie wachlarza zajęć edukacyjnych dla uczniów.

O szczególnej atmosferze panującej w tej szkole mówią jej goście. Andrea Toma, studentka z Rumunii trafiła w jej mury w ramach międzynarodowego projektu AIESEC Kid Speak. Uważa, że to był najlepszy z sześciu spędzonych w Polsce tygodni. - Ta szkoła ma w sobie coś wyjątkowego, bo ludzie tu są wyjątkowi – dzieli się Andrea. - Duże wrażenie zrobiły na mnie przyjacielskie relacje między nauczycielami a uczniami. Czułam się tam jak w rodzinie. Jestem szczęśliwa, że spotkałam takich niesamowitych nauczycieli i wspaniałych uczniów. Zawsze będę pamiętała spędzone tam dni.