Agnieszka Małecka: Zwyciężyła Pani w ogólnopolskim konkursie tygodnika „Głos Nauczycielski”. Pamięta Pani pewnie swoje pierwsze kroki w szkole, przy tablicy...

Joanna Urbańska: Moje początki nie były wcale łatwe. Moja pierwsza lekcja była katastrofą, bo byłam za dobra. Kiedy teraz ją wspominam, myślę, że zależało mi wówczas najbardziej na tym, żeby uczniowie mnie polubili. Teraz powtarzam moim podopiecznym, żeby nie bali się popełniać błędów, że to dzięki nim się rozwijamy i uczymy się naszych możliwości. Tamta pamiętna lekcja wiele mnie nauczyła. Tak naprawdę wciąż się uczę pracy z młodzieżą, jest taka różnorodność sytuacji i wspólnych działań, że ciągle udoskonalam warsztat pracy. Staję się coraz bardziej otwarta na młodzież, bo potrafię już wzbudzić w nich szacunek poprzez sprawiedliwe traktowanie, konsekwencję, pracowitość, zaangażowanie i indywidualne podejście do każdego ucznia. Oni doskonale wiedzą, czego się po mnie spodziewać, wiedzą, że jest czas na żarty i jest czas na uważne słuchanie, na co jestem wyczulona i natychmiast reaguję, kiedy widzę, że ktoś zaczyna bujać w obłokach. Jednocześnie zależy mi na tym, żeby każdy uczeń czuł się na moich lekcjach swobodnie, nie bał się zadawać pytań.