Tak nas ukształtowała wiara i tradycja, że w Wigilię jesteśmy inni. Opłatek, wieczerza, Pasterka poruszają serca nawet tych, w których pozostały choćby okruchy wiary.

Przypominają się nam różne zdarzenia i okoliczności towarzyszące Narodzeniu Syna Bożego i nasze spojrzenie zatrzymuje się na stajence w Betlejem, na domu w Nazarecie. Właśnie przychodzi ten niezwykły czas, który jest dobrym momentem dla każdego, by wśród spraw dnia życia codziennego, choć na chwilę zwolnić i zastanowić się, jak ja jestem przygotowany na Narodzenie Bożej Dzieciny w mym sercu?

Ten wyjątkowy w roku wieczór rzeczywiście nas zmienia. Ale w tym roku - Roku Miłosierdzia chciałoby się, aby ten klimat pozostał w nas na dłużej. Zachwyciły mnie akcje charytatywne zorganizowane przed świętami również w naszej diecezji. Spotkałam wielu wspaniałych i ofiarnych ludzi. Ale teraz przed każdym z nas jest jedno niebezpieczeństwo: abyśmy nie skonsumowali tych świąt. Ale by pozostało jakieś dobre zadanie i miłosierna troska na nowy rok, a wtedy będzie on naprawdę dobry.