"Panie Jezu! Twoja miłość nie przestaje mnie zdumiewać i zachwycać. Ty, Zbawicielu, czytasz w ludzkich sercach, jak w otwartej księdze i zawsze wychodzisz naprzeciw naszym potrzebom. Zawsze dajesz nam to, co, w danym momencie jest nam niezbędne, czego w danej chwili najbardziej potrzebujemy. Oto dzisiaj, kiedy zebraliśmy się, aby we wspólnej modlitwie zawierzyć Ci dzieło nowej ewangelizacji naszej diecezji, Ty przemawiasz do nas słowami skierowanymi dwa tysiące lat temu do Twoich uczniów: "żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. (...) Idźcie do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!"

Panie Jezu, wierzymy, że te słowa - Twoje słowa - są odpowiedzią na podjęte przez nas działania. Są jasnym i precyzyjnym zadaniem, jakie stawiasz dziś przed nami.

Dziękujemy Ci Zbawicielu, za to przesłanie! Tu i teraz! Dziękujemy za Twoją miłość... Jako Twój pokorny sługa, Pasterz Płockiej Owczarni, którą mi powierzyłeś, dziękuję Ci za zebranych tutaj "robotników”, którzy za chwilę wyruszą, aby siać ziarno Ewangelii i głosić braciom, że "bliskie już jest królestwo niebieskie".

Umiłowani! To my wszyscy jesteśmy "robotnikami" na żniwie Pańskim: my wszyscy! Ja, jako biskup tego Kościoła, wy - kapłani, i Wy – siostry i bracia świeccy. Bo przecież łączy nas ten sam chrzest, ta sama wiara i to samo Chrystusowe posłanie: "Idźcie i głoście!" Kościół Płocki posłuszny temu nakazowi podejmuje wyzwanie, jakim jest nowa ewangelizacja. Wiemy już, że pojęcie nowej ewangelizacji wyrasta z najbardziej pierwotnego i podstawowego wezwania do głoszenia Dobrej Nowiny, do budzenia wiary i ofiarowania ludziom daru zbawienia.

Nowa ewangelizacja, o której po raz pierwszy wspomniał papież Jan Paweł II podczas pierwszej pielgrzymki do Polski w 1979 roku, stanowi odpowiedź Kościoła na problemy dzisiejszego świata. Mówiąc o nowym krzyżu wzniesionym przez robotników z Nowej Huty, Jan Paweł II dodał: "Otrzymaliśmy znak, że na progu nowego tysiąclecia – w te nowe czasy i nowe warunki wchodzi na nowo Ewangelia. Że rozpoczęła się nowa ewangelizacja, jak gdyby druga, a przecież ta sama, co pierwsza (…) Dziękujemy … za ten nowy początek ewangelizacji".

Od tamtego wystąpienia minęło trzydzieści pięć lat. Wszechobecne dziś nurty negujące obecność Boga w świecie, potężne lobby antychrześcijańskie, cicha apostazja całych społeczeństw - spotęgowały konieczność radykalnych działań ewangelizacyjnych. Wymagają one zaangażowania wszystkich sił kościelnych, ze szczególnym uwzględnieniem laikatu. "Bez świeckich – mówił papież senior Benedykt XVI – nie będzie nowej ewangelizacji".

Natomiast papież Franciszek na tegorocznym wrześniowym spotkaniu z ewangelizatorami w Rzymie powiedział: "Kościół przypomina mi szpital polowy: tak wiele zranionych osób, które oczekują od nas bliskości, które oczekują od nas tego, czego oczekiwały od Jezusa: bliskości, bycia z nimi. (...) Inna sprawa; nie podążajmy, proszę, za głosem syren, które nawołują do tego, aby z duszpasterstwa uczynić serię gorączkowych inicjatyw, nie umiejąc uchwycić tego, co istotne w pracy ewangelizacyjnej. (...) Wiem, ze wszyscy wiele pracujecie, dlatego chcę wam powierzyć ostatnie ważne słowo: cierpliwość! Cierpliwość i wytrwałość. Nie mamy czarodziejskiej różdżki dla rozwiązania wszystkiego, ale mamy ufność w Panu, który jest z nami i nigdy nas nie opuszcza. (…) Czyńmy dobrze, ale nie spodziewając się  wynagrodzenia. Zasiewajmy i dajmy świadectwo. Świadectwo jest początkiem ewangelizacji, która dotyka serca i je odmienia. Słowa bez świadectwa nie funkcjonują, są nieprzydatne! Świadectwo jest tym, co przynosi i nadaje wagę słowu" (19 IX 2014).

Wróćmy do odczytanej Ewangelii: "Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo."

Drodzy Robotnicy na żniwie Pana! Wy usłyszeliście to wezwanie i oto idziecie, by głosząc rekolekcje kerygmatyczne, dzielić się z dzisiejszym światem waszą wiarą - dzielić się Chrystusem. Tak - dzielić się Chrystusem! Bo przecież człowieka nie są w stanie zbawić najpiękniejsze nawet słowa i najmądrzejsze myśli głoszone przez największych teologów świata. Może to sprawić tylko Jezus mocą Ducha Świętego obecnego w głoszonym przez Kościół kerygmacie.

Siostry i bracia! "Idźcie – zatem - do owiec, które poginęły z domu Izraela" a więc do ludzi obojętnych religijnie, poranionych i zagubionych, zniewolonych duchowo i fizycznie. Niech dzięki waszej posłudze osoby te spotkają Boga, który wychodzi im naprzeciw i składa propozycję zbawienia tu i teraz.

Kerygmat, który poprzez Waszą posługę, dotrze do człowieka musi mieć charakter wstrząsającej wieści o tym, że Jezus nadal żyje i działa w historii ludzkości. Nikt nie może pozostać obojętny wobec tego działania: trzeba mu się poddać, trzeba przyjąć oczywistość faktów poświadczonych przez znaki, trzeba uwierzyć, trzeba się nawrócić.

Umiłowani! Kerygmat jest słowem Boga i zwraca się nie tylko do rozumu człowieka, ale i do serca i do woli. Człowiek otrzymuje propozycję, której przyjęcie może nadać nowy sens jego życiu, może obudzić nadzieję. Niech wasza obecność w parafiach będzie potężną manifestacją wiary i szkołą nadziei.

Idźcie do owiec, które poginęły z domu naszej płockiej diecezji. Idźcie i dzielcie się Chrystusem – jedynym Panem i Zbawicielem człowieka. "Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!"