Ks. Krzysztof Jończyk, ks. Włodzimierz Piętka: Jaki był z bliska św. Jan Paweł II?

Abp Mieczysław Mokrzycki: Przede wszystkim był normalnym człowiekiem, wszystko spełniał w sposób naturalny i bezpośredni. Gdy miałem rozpocząć moją pracę przy ojcu świętym, bardzo się bałem. Ale już po pierwszym spotkaniu te obawy zostały rozwiane, bo ojciec święty był człowiekiem bardzo spokojnym i cierpliwym dla swoich współpracowników. Był bardzo zdyscyplinowany. Niemal do końca życia trzymał się harmonogramu dnia, w którym na pierwszym miejscu była modlitwa. Gdy pod koniec życia abp Stanisław Dziwisz pytał, czy ojciec święty mógłby zrezygnować np. z kilkugodzinnego czytania książek, papież odpowiadał: „Nie, bo to mnie trzyma”. Był wypełniony modlitwą. Nigdy nie poświęcał jej dla innych zajęć. Osobiste spotkania z Bogiem i trwanie w kaplicy były źródłem opanowania i spokoju, z którymi podchodził do różnych spraw. On mnie uczył, że do świętości dąży się przez sumienne wykonywanie powierzonych obowiązków i częstą modlitwę.