Na 150 lat istnienia zgromadzenia, do którego należała św. s. Faustyna Kowalska, aż 113 lat to również historia płockiego domu przy Starym Rynku. Tam 22 lutego 1931 roku s. Faustyna otrzymała pierwsze objawienia Pana Jezusa Miłosiernego.

Wtedy był to szósty dom zgromadzenia po Warszawie, Krakowie, Derdach, Walentowie i Ksawerowie. – Prosimy o modlitwę za nas, abyśmy były wierne dziełu tego miejsca i charyzmatowi naszego zgromadzenia – mówi s. Mirosława Ratter, przełożona domu przy Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Płocku.

Już w niedzielę 4 listopada obchody jubileuszowe odbędą się w domu sióstr w Białej koło Płocka. Ten dom sióstr, w którym również na krótki czas zatrzymała się św. s. Faustyna, powstał w 1929 r. jako filia domu płockiego. Od 1950 r. dom jest samodzielnym klasztorem. Siostry prowadzą w Białej Dom Samotnej Matki i niepubliczne przedszkole. W niedzielę o godz. 11 Mszy św. będzie przewodniczył i homilię wygłosi ks. Bogdan Czupryn, diecezjalny referent do spraw Instytutów Życia Konsekrowanego.

Z kolei w sanktuarium, stację jubileuszową zaplanowano na 22 lutego przyszłego roku, w dniu 82. rocznicy pierwszych objawień Pana Jezusa św. s. Faustynie.

Historia zgromadzenia zaczęła się od skromnego domku w Warszawie, przy ul. Żytniej, w którym mieszkała Teresa Ewa z książąt Sułkowskich, hrabina Potocka, jej dwie towarzyszki: Tekla i Antonina Kłobukowskie (matka i córka) oraz 12 pokutnic, czyli prostytutek, które chciały zmienić swoje życie.

Teresa Potocka początkowo nie myślała o zakładaniu zgromadzenia zakonnego, chciała jedynie służyć Bogu i pomagać osobom z marginesu społecznego wracać do godnego życia. Tak więc w jednym domku, w bardzo skromnych warunkach mieszkały skruszone prostytutki i księżniczka z rodu Sułkowskich.

Potocka była pod wielkim wrażeniem lektury biografii Marii Teresy de Lamourous (1754-1836), założycielki Domu Miłosierdzia dla dziewcząt i kobiet potrzebujących moralnej poprawy w Bordeaux we Francji. Podobne dzieło chciała założyć na ziemiach polskich, na co przeznaczyła część swego majątku. Najpierw, wraz z Teklą i Antoniną Kłobukowską, we Francji odbyła zakonną formację, zdobyła doświadczenie pracy nad poprawą dziewcząt i kobiet, wreszcie przyjęła zakonny habit

W uroczystość Wszystkich Świętych 1862 roku abp Zygmunt Szczęsny Feliński otworzył dom, w którym zamieszkały pierwsze siostry i dziewczęta. Arcybiskup odprawił pierwszą Mszę św. i poświęcił niewielki budynek przy ul. Żytniej, który wtedy był niemal w stanie ruiny. To właśnie święty arcybiskup Warszawy zaprosił matkę Potocką do Warszawy, przekazał jej prowadzenie „Domu Schronienia Opieki NMP”, otaczał opieką duchową i materialną powstające zgromadzenie.

Do Płocka siostry przybyły za sprawą ks. Antoniego Juliana Nowowiejskiego, który przy Starym Rynku założył Zakład Anioła Stróża dla dziewcząt, potrzebujących moralnego i materialnego wsparcia. Do prowadzenia tego dzieła powołał Instytut Bożej Miłości, który w 1899 roku połączył ze Zgromadzeniem Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Wtedy nastąpił szybki rozwój Zakładu Anioła Stróża. Gdy powstała filia domu w Białej, koło Płocka w 1929 roku, liczba dziewcząt potrzebujących moralnego wsparcia wzrosła do ponad 100. Przy Starym Rynku siostry prowadziły również piekarnię, pralnię, pracownie haftu, szycie bielizny i kołder oraz gospodarstwo rolne w Białej.