Urodził się 23 marca 1920 roku w Poznaniu. Religijna atmosfera domu i szkoły oraz zaangażowanie w grupy i stowarzyszenia katolickie zaowocowały wyborem Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie, na rok przed wybuchem II wojny światowej. W czasie okupacji został wysiedlony wraz z rodziną z Poznania do Częstochowy, tam kontynuował studia w częstochowskim seminarium duchownym z siedzibą w Krakowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 8 kwietnia 1945 roku w kościele św. Tomasza w Krakowie, z rąk biskupa częstochowskiego Teodora Kubiny.

Do swej rodzinnej archidiecezji poznańskiej powrócił w maju 1945 roku i został mianowany wikariuszem w Gostyniu Wielkopolskim, a następnie w parafii św. Marcina w Poznaniu. Był również prefektem młodzieży szkół średnich i nauczycielem religii na kursach dla dorosłych.

W 1949 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Kanonicznego KUL uwieńczone doktoratem w 1953 roku. Wtedy też rozpoczął pracę w kurii metropolitarnej poznańskiej najpierw jako notariusz, a później jako wicekanclerz. Był bliskim współpracownikiem abp. Antoniego Baraniaka.

21 stycznia 1964 roku został mianowany biskupem płockim. 13 lutego kanonicznie objął diecezję, a 5 kwietnia na Jasnej Górze przyjął święcenia kapłańskie z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego, prymasa Polski. 12 kwietnia odbył ingres do katedry płockiej. Jako biskupie zawołanie, bp Sikorski obrał sobie słowa: "Attriaxit nos ad cor suum" (Pociągnął nas do swego Serca).

Uczestniczył w dwóch ostatnich sesjach Soboru Watykańskiego II. Tematyka soborowa na wiele kolejnych lat wypełniła nauczanie i duszpasterskie inicjatywy bp. Sikorskiego w diecezji, m.in. powołanie diecezjalnej rady duszpasterskiej i Soborowego Studium Teologiczno-Pastoralnego dla stałej formacji księży diecezji płockiej.

Był biskupem, który przeprowadził diecezję płocką przez uroczystości milenijne w 1966 roku, obchody roku 400. rocznicy śmierci św. Stanisława Kostki w 1967 roku czy jubileusz 900-lecia istnienia diecezji płockiej w 1975 roku. Propagował kult maryjny w diecezji. Szczególną do tego okazją była peregrynacja obrazu Matki Bożej Częstochowskiej w latach 1975-76, ustanowienie wieczystej nowenny do Matki Bożej w płockiej katedrze i sanktuarium w Skępem. Doprowadził do koronacji wizerunków maryjnych w Czerwińsku, Oborach, Sierpcu i Przasnyszu. Biskup bardzo zabiegał o rozwój ruchu pielgrzymkowego do sanktuariów diecezji płockiej: "Skępe, Czerwińsk, Rostkowo, Żuromin, Drogiszka, Studzianka, Łopacin, Koziebrody, Dobrzyków, Duczymin, Kępa Polska, Sierpc, Smardzewo, Żurawin, Święte Miejsce, Ratowo, Opinogóra... Trudno wyliczyć wszystkie, bo jest ich naprawdę wiele, gdzie Bóg za przyczyną Matki Bożej i świętych szczególnie błogosławi swoim dzieciom. Ceńcie sobie każde sanktuarium, szukajcie w każdym Bożej łaski i pomocy, każde sanktuarium jest przecież okazją, szansą do uzyskania Bożych darów i uświęcenia się. Nawiedzajcie sanktuaria, niech one staną się jak w wiekach poprzednich, tak i dzisiaj ośrodkami głębokiej pobożności, masowego kultu, miłymi Ojcu niebieskiemu. Z każdej parafii naszej diecezji winna rokrocznie wyruszać pielgrzymka przynajmniej do jednego sanktuarium diecezjalnego" - pisał bp Sikorski w liście pasterskim w 1969 roku.

Konsekwentnie propagował również kult św. Stanisława Kostki. "Nasza prastara płocka diecezja posiada miejsce, na które są zwrócone obecnie oczy wszystkich, mianowicie: Rostkowo. Oto tam urodził się św. Stanisław Kostka, czczony w całym świecie katolickim" - pisał w jednym z listów pasterskich do diecezjan. Przeprowadził w diecezji obchody jubileuszowe 400. rocznicy śmierci św. Stanisława Kostki, dzięki jego zabiegom święty z Rostkowa został ogłoszony głównym patronem diecezji płockiej, zainaugurował wieczystą nowennę ku czci świętego w kaplicy Kostków w przasnyskiej farze, do najważniejszych ośrodków duszpasterskich diecezji sprowadził relikwie świętego z Rostkowa.

Był bardzo sprawnym administratorem i rządcą diecezji, dokonał m.in. reorganizacji dekanatów, zreformował i przywrócił do dawnej świetności struktury Kapituły Kolegiackiej Pułtuskiej. Dzięki jego zabiegom kolegiata w Pułtusku i kościół w Czerwińsku otrzymały godność bazyliki mniejszej. W trudnych czasach komunistycznych erygował 31 nowych parafii i konsekrował nowe świątynie. Dla bardziej efektywnej administracji i komunikacji wewnętrznej polecił w 1965 roku wydawanie Okólnika Kurii Diecezjalnej Płockiej, bo, jak wyjaśniał, "administracji diecezjalnej dzisiejszych czasów trzeba sprężystego, sprawnego i szybkiego przekazywania dekretów, zarządzeń, dyrektyw i zaleceń Władzy Duchownej".

Wśród aktywności duszpasterskiej należy wspomnieć dzieła. które trwają do dziś, m.in. piesza pielgrzymka diecezji płockiej na Jasną Górę czy pielgrzymka dzieci i młodzieży do Przasnysza i Rostkowa. Dzięki zabiegom biskupa do Płocka powróciły bezcenne: herma św. Zygmunta, kielich i patena księcia Konrada Mazowieckiego, zaś dla katedry wykonano wierną kopię romańskich Drzwi Płockich.

W styczniu 1984 roku, koadiutorem bp. Sikorskiego został mianowany bp Zygmunt Kamiński, zaś w lipcu tego samego roku został on mianowany administratorem apostolskim sede plena. Bp Sikorski do końca jednak zachował tytuł biskupa płockiego. Zmarł w wieku 68 lat 4 lutego 1988 roku w Gdańsku. Został pochowany w krypcie bazyliki katedralnej w Płocku.

Na podstawie: Ks. Michał M. Grzybowski, Leszek Zygner, "Episkopat Płocki w latach 1075-2015", Płock 2015.