Drogę Krzyżową rozpoczęło zapalenie świec od Kanonizacyjnej Iskry Miłosierdzia, którą specjalnie na nabożeństwo przyniósł bp Piotr Libera. Na czele procesji niesiono papieski krzyż, który od 2005 roku towarzyszy wielkopostnym nabożeństwom w Płocku. Są na nim wypisane daty narodzin i śmierci papieża Polaka oraz lata jego pielgrzymek do Polski. Ten krzyż co roku jest umieszczany w grobie Pańskim w kościele św. Dominika na Górkach.

- Jan Paweł II dźwigał krzyż wierności i służby. My chcemy przejść tę samą drogę, której on doświadczył w swym życiu wiary. Nawiązujemy do naszego zwyczaju sprzed dziewięciu laty, gdy po śmierci Jana Pawła II nieśliśmy ten krzyż – mówił na rozpoczęcie nabożeństwa ks. proboszcz Tadeusz Łebkowski.

- W tej publicznej adoracji krzyża na ulicach Płocka towarzyszyło nam rozważanie słowa Bożego i nauczanie Jana Pawła II. Niech z tego znaku wiary płynie nieustannie moc Boża, abyśmy przez ten znak doszli do radości zbawionych – mówił bp Libera na zakończenie nabożeństwa w katedrze.

- Panie, obok nas są miliony ludzi, którzy chodzą w maskach, czyli mają tysiące twarzy, ale swojej nie mają. Są obłudnikami. Żyjemy w świecie wielkiego zakłamania, a w nim liczą się tylko maski, które można zmieniać w zależności od sytuacji. Weronika swą chustą otarła Twą jedyną i niepowtarzalną twarz... Papież mówił do nas o Bożej miłości, o zaufaniu, o odwadze wiary, o moralności, o przebaczeniu. My najbardziej zapamiętaliśmy zdanie o wadowickich kremówkach. On całe życie wskazywał nam na Boga, my poprzestajemy na nazywaniu jego imieniem kolejnych ulic, placów, szkół. Mówimy o sobie: "pokolenie JPII", a jednocześnie nie umiemy się zdobyć na sięgnięcie do jego encyklik. Czy oprócz emocji i wzruszeń zostało w nas cokolwiek z nauk Jana Pawła II? – to niektóre z rozważań odczytanych w czasie Drogi Krzyżowej, przygotowanej przez parafię św. Maksymiliana Marii Kolbego w Płocku.