25 lat to krótka chwila historii, ale nikt nie zliczy łask, które w tym miejscu spotkały ludzi – podkreślano w Glinojecku, wspominając 25 rocznicę poświęcenia tamtejszego kościoła parafialnego. Dokonał jej 8 maja 1988 roku ówczesny biskup pomocniczy w Płocku Jan Wosiński.

– Było wielkie pragnienie mieszkańców parafii jeszcze od czasów I wojny światowej, gdy spłonął drewniany kościół, aby powstała nowa świątynia. Zaczęło się spełniać, gdy jej budowę w 1980 r. rozpoczął ks. Józef Jaworski. Nagle przerwała ją niespodziewana śmierć księdza. W czasie jego pogrzebu, nad ulicą przy kościele wypisano słowa: "I stał się kamieniem węgielnym”. Później potrzeba było jeszcze wielu lat ofiarnej pracy ks. kan. Franciszka Gala, wielu parafian i dobroczyńców – mówiła Mirosława Robakiewicz, która wraz z mężem Tadeuszem, w imieniu żyjącego innego budowniczego kościoła, Jana Piotrowskiego, wspominała trudne lata budowy.

- Powtarzamy w tym domu Bożym słowa psalmu: "Będę Cię sławił, Boże mój i królu”. Jest to świątynia wzniesiona pracą i trudem księży: Józefa Jaworskiego, Franciszka Gala, Mariana Matusiaka i Stanisława Mariańskiego oraz wielu parafian i dobrodziejów. Powtarzamy słowa modlitwy dziękczynienia za każdą osobę i łaski tu otrzymane, bo w tym miejscu skupia się dobro duchowe i materialne – mówił w czasie Mszy św. jubileuszowej, 28 kwietnia bp Roman Marcinkowski. W czasie liturgii udzielił sakramentu bierzmowania młodym mieszkańcom Glinojecka. – Chwyćcie się Boga całym waszym życiem! My czasami chwytamy się spraw, które nas niszczą. Wy zapytajcie się dziś: komu chcecie w życiu zaufać, aby uratować swe życie. Świadomie przylgnijcie do Jezusa! – mówił biskup do zgromadzonej młodzieży.

Na zakończenie Mszy św. bp Roman poświęcił monumentalny witraż, który wypełnił przestrzeń jednej ze ścian kościoła. – Zajmuje on powierzchnię niemal 100 m kw. i przedstawia życie Pana Jezusa: od Zwiastowania Maryi po niesienie krzyża na Golgotę. Jego dopełnieniem jest wielki krzyż w prezbiterium. Witraż powstawał przez dwa lata w pracowni witraży państwa Bednarskich w Rypinie – mówił ks. kan. Stanisław Mariański, proboszcz parafii św. Stanisława BM w Glinojecku.

Ale obchody jubileuszowe w mieście nad Wkrą trwały o wiele dłużej. – Nasz program na ten rok to duchowa odnowa i zawierzenie. W czasie trzydniowych rekolekcji przed jubileuszem, które poprowadził ks. kan. Mieczysław Ochtyra, zwróciliśmy uwagę na potrzebę zawierzenia naszego życia Jezusowi, świętym patronom i Matce Najświętszej. Nasze przygotowania miały charakter duchowy przez comiesięczne wieczory wielbienia, artystyczny i ewangelizacyjny – przez koncerty i spektakl o św. Stanisławie biskupie i męczenniku, przygotowany przez młodzież z LO w Glinojecku, wreszcie materialny – bo sprawiony został wielki witraż do kościoła, założyliśmy również ogrzewanie – wylicza ks. proboszcz Mariański.

W nowym glinojeckim kościele i wokół niego skupia się historia wiary tego miejsca. W nowoczesnym miejscu, obok ciekawej ściany witrażowej jest ciekawa Droga Krzyżowa, autorstwa Przemysława Brykalskiego, artysty malarza z Warszawy. – jest nowoczesna. Na czternastu obrazach artysta umieścił zasadniczo samego Jezusa. Czerpał inspirację z Ewangelii i z wizerunku na Całunie Turyńskim. Chrystus jest na tych obrazach sam, bez tłumu. Kiedy ludzie w Glinojecku pytali artystę o motywy takiego przedstawienia, on odpowiedział, że to my jesteśmy tłumem. Jako grzesznicy mamy iść za krzyżem Jezusa – tłumaczył "Gościowi Płockiemu” wymowę Drogi Krzyżowej ks. Mariański.

Obok nowoczesnych przedstawień sakralnych warto zatrzymać się w kaplicy bocznej. Tam zgromadzono przedmioty ze starego, drewnianego kościoła: ołtarz, obrazy, ławki. Tam również znajduje się akt konsekracji kościoła sprzed 25 laty.Przy świątyni warto zatrzymać się przed figurą Matki Bożej z 1863 roku i przed figurą Chrystusa Odkupiciela, która, jak głosi napis: „stoi na miejscu trzech kościołów parafialnych 1518-1599 spłonął, 1750-1915 spłonął, 1918-1995 rozebrany po zbudowaniu obecnego”.

Dokładna data powstania kościoła w Glinojecku nie jest znana. Prawdopodobnie powstał około połowy XIII wieku. W 1403 roku znajduje się wzmianka o ks. Rafale, który w latach 1403-1412 był rektorem miejscowej świątyni. W 1598 r. istniał drewniany, niekonsekrowany kościół pw. św. Stanisława BM, wybudowany po spaleniu się poprzedniej świątyni. Kolejny kościół, wybudowany pod koniec XVI w., został zniszczony w czasie wojen szwedzkich. Około 1750 r. wzniesiono nową świątynię, którą konsekrował w 1758 r. sufragan włocławski biskup Kanigowski. Kościół spłonął w 1915 r. Do 1918 roku Msze święte były odprawiane w przystosowanym do tego celu magazynie cukrowni. Jeszcze w 1918 roku wybudowano drewniany kościół, gdy proboszczem był ks. Stanisław Augustyński. Kościół ten miał być budowlą tymczasową, a tymczasem przetrwał aż do 1995 roku. W 1980 r. rozpoczęto budowę okazałej murowanej świątyni. Jej architektem był mgr inż. Jan Laube, a projekt wykonał dr inż. Andrzej Żurawski.