O trosce o piękno katedry i o piękno ludzkich serc, oczyszczonych z grzechów, mówił w homilii bp Piotr Libera
ks. Włodzimierz Piętka/GN Biskup Roman Marcinkowski wraz z kapitułą katedralną, a biskup Libera wraz z płockimi spowiednikami przewodniczyli Mszom św. w rocznicę poświęcenia katedry na płockim Tumskim Wzgórzu.

- Dziś matce wszystkich kościołów, naszej katedrze składamy hołd. Zatrzymujemy na niej spojrzenie. Jej charakterystyczne, wysokie wieże z daleka przyciągają wzrok. Patrząc z drugiej strony Wisły, mury jednej z najstarszych pięciu katedr polskich wtapiają się niejako w kompleks piastowskiego zamku. Imponują rozmiarami i pięknem romańskiej architektury. Mimo dziejowych burz, do dziś mury bazyliki katedralnej majestatycznie wyłaniają się wiosną z bujnej i soczystej zieleni. Jesienią zaś, gdy przyroda zamiera, przypominają o tym, co nie przemija. Katedra na Tumskim Wzgórzu zdobi od wieków gród Krzywoustego. Gdy do niej wchodzimy przez płockie drzwi, nasze Porta Fidei, jesteśmy oczarowani jej wystrojem. Jest piękna nie tylko z zewnątrz, ale i wewnątrz. Nasza katedra to jednak matka już bardzo sędziwa. Długa i dramatyczna, a niekiedy i tragiczna jest jej historia, związana choćby z dniem piątego września 1939 roku, kiedy na katedrę zrzucono bomby, które zniszczyły kaplicę św. Zygmunta i uszkodziły sklepienie nawy bocznej - mówił w homilii biskup.

- Każde pokolenie coś tu dokładało, począwszy od średniowiecza, a kończąc na remontach dachu w latach siedemdziesiątych. Dziś katedra nadszarpnięta zębem czasu woła o pomoc. Zdaniem ekspertów, fachowców z Politechniki Płockiej, niezbędne jest szybkie przystąpienie do prac remontowych i konserwacyjnych. 7 listopada tej sprawie poświęcone było spotkanie w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego – mówił biskup.

I zwracał uwagę: - Nie nasza to zasługa, że mamy taką wspaniałą świątynię, jako katedrę. Wobec jej dostojeństwa wyrażamy gotowość wspólnego budowania nowej przyszłości tej świątyni z pomocą całej diecezji i wielu życzliwych ludzi. Chcemy tak pracować i tak postępować, abyśmy godni byli gromadzić się przed Bogiem w tej dostojnej bazylice katedralnej. Wszyscy chcemy dbać o ten szczególny Boży dom, o naszą matkę. Ona należy do nas wszystkich, do całej diecezji, do wszystkich mieszkańców Płocka i regionu - akcentował biskup płocki.

  "Kto ojczyźnie służy, sam sobie służy" - przypomnieli słowa ks. Piotra Skargi Halina Łabonarska i Jerzy Zelnik
ks. Włodzimierz Piętka/GN Wieczorną liturgię pod przewodnictwem biskupa płockiego i z udziałem księży profesorów i kleryków Wyższego Seminarium Duchownego uświetnił chór Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku „Vox Iuventutis”, pod dyrekcją Roberta Majewskiego. Po Mszy św. w programie słowno-muzycznym pt. „Kazania Sejmowe ks. Piotra Skargi” wystąpili artyści scen warszawskich: Halina Łabonarska i Jerzy Zelnik. Tematyka programu nawiązywała do Roku Wiary i Roku ks. Piotra Skargi.

W recytacji aktorów wybrzmiały kazania, napomnienia i modlitwy sprzed niemal 400 lat, ale jak podkreślił na zakończenie artystycznego programu bp Libera, zaskakują one swą niezwykłą aktualnością. Mogliśmy smakować w tym niezwykłym kaznodziejstwie - mówił biskup. Przypomniane więc zostały słynne słowa o miłości Rzeczpospolitej i złodziejskim sercu, o tonącym okręcie i sześciu chorobach Rzeczpospolitej, „o niezgodzie, przez którą można się zgubić”, i „o świętej zgodzie”. Program artystyczny rozpoczął śpiew „Bogurodzicy”, a zakończyła modlitwa ks. Skargi za ojczyznę i uroczyste „Gaude Mater” w wykonaniu chóru PWSZ w Płocku.

8 listopada w kalendarzu liturgicznym w całej diecezji przypada 868. rocznica poświęcenia bazyliki katedralnej w Płocku przez bp. Aleksandra z Malonne. Mija też 109 lat od jej rekonsekracji przez bp. Jerzego Szembeka.